Для многіх ідэальны адпачынак – гэта адпачынак дзесьці далёка за межамі сваёй роднай краіны. Але не кожны з будучых турыстаў задумваецца пра тое, што там з ім можа нешта здарыцца, а дарма! Збіраючыся на адпачынак, прадумайце сваю бяспеку загадзя.
Набываючы пуцёўку, не забывайце пра здароўе і пра тое, хто панясе выдаткі ў выпадку ўзнікнення неабходнасці аказання медыцынскай дапамогі. А ў тым, як застрахаваць сваё жыццё і зрабіць знаходжанне на курортах прыемным, мы і пагаворым у гэтым артыкуле.
Пералік страхавых выпадкаў у розных страхоўшчыкаў можа адрознівацца. Аднак можна адзначыць шэраг агульных выпадкаў, якія падлягаюць кампенсацыі:
На турэцкіх курортах існуе вялікая верагоднасць сутыкнуцца з энтэракалітамі, ратавіруснай інфекцыяй і іншымі харчовымі захворваннямі.
А вось у суперпапулярнай для сямейнага адпачынку Балгарыі вас могуць чакаць атыты, ВРВІ і розныя прастудныя захворванні, на якія часта хварэюць дзеткі.
У выпадку ўзнікнення неабходнасці ў выкананні аператыўнага ўмяшання, якое можа быць адкладзена на некалькі дзён і не з'яўляецца экстраным, страхавая кампанія абавязаная прапанаваць зрабіць яго на радзіме. Пры гэтым пакрыццю падлягаюць толькі тыя выдаткі, якія адносяцца да праходжання лячэння ў бальніцы. Акрамя таго, калі з чалавекам адбудзецца самае жудаснае, то страхавая кампанія пакрые расходы па рэпатрыяцыі цела застрахаванага (калі, вядома, гэта прадугледжана дагаворам страхавання).
Пры наяўнасці пэўных захворванняў варта заўсёды адказна падыходзіць да выбару месца адпачынку, улічваць клімат мясцовасці і розніцу ў часе. Далёка не кожнае хранічнае захворванне турыста, якое абвастрыліся, страхавая кампанія аплаціць. Звычайна ў такіх сітуацыях дзейнічаюць частковыя выплаты. Таксама заўважце, што страхавальнікі ў любы момант могуць папрасіць любую дакументацыю ў вашай паліклініцы, што пацвярджае наяўнасць у вас хранічнага захворвання.
У шэрагу выпадкаў неад'емнай часткай адпачынку грамадзян з'яўляецца ўжыванне алкаголю. Таму і непрыемных выпадкаў, звязаных з ім, нямала. У такім тонкім пытанні ў розных кампаній і падыходы розныя.
Аматарам адпачыць з «адрэналінчыкам» варта задумацца пра набыццё спецыяльнай медыцынскай страхоўкі для актыўнага адпачынку.
Збіраючыся за мяжу, патурбуйцеся пра сваю бяспеку і будзьце прадбачлівыя ў выбары страхавой кампаніі. Інфармацыю пра віды страхавання і парадак афармлення страхоўкі можна знайсці на сайтах патэнцыйных страхавальнікаў. Добрага ўсім адпачынку!
Чаму вы аддаеце перавагу: з пэўнага часу адмовіцца ад адкрытых сарафанаў і насіць толькі глухія вадалазкі або своечасова прыняць меры супраць старэння скуры ў зоне дэкальтэ і шыі? Час мяняць стандарты!
Большасць жанчын разумеюць важнасць догляду скуры твару, але часта зусім не клапоцяцца пра астатнія вобласці. Так, узроставыя змены скуры шыі і зоны дэкальтэ становяцца прыкметныя не адразу. Затое і вярнуць ім свежы выгляд у запушчаных выпадках ужо амаль немагчыма.
Першыя ўзроставыя змены скуры ў гэтай далікатнай вобласці могуць быць прыкметныя ўжо пасля 30 гадоў: яна становіцца адрузлай, сухой, з'яўляюцца зморшчыны, пігментныя плямы. Пры правільным доглядзе гэтыя змены можна прадухіліць. Тады скура будзе заставацца свежай яшчэ доўгія гады і не ўступіць у дысананс з маладжавым тварам.
Пра тое, якіх рэкамендацый у доглядзе скуры зоны шыі і дэкальтэ трэба прытрымлівацца, мы запыталіся Алену Квітун, урача-касметолага першай катэгорыі медыцынскага цэнтра «Кравіра», і Марыну Саламаха, візажыста міжнароднага ўзроўню (М.А.А.Р., Paris), кіраўніцу Школы прыгажосці «Сам сабе візажыст».
Гэтыя тры этапы ў доглядзе скуры абавязкова выконваць раніцай і перад сном як для зоны дэкальтэ, так і для шыі і твару.
Догляд скуры твару, шыі і дэкальтэ раніцай і перад сном – такая ж абавязковая частка дня, як і чыстка зубоў. Прызвычаіўшыся да гэтай думкі, вы зможаце забяспечыць сабе свежы і дагледжаны выгляд на доўгія гады. І пытанне пра тое, як бы выбраць наглуха закрытую сукенку, адпадзе само па сабе. Вы зможаце смела дэманстраваць шыю і дэкальтэ ў любым строі.
https://bel.24health.by/eko-omolozhenie-5-prostyx-shagov-k-krasote-i-molodosti-vashej-kozhi/
Кірыл Прашчаеў пазнаёміўся з медыцынай яшчэ ў 14 гадоў, калі працаваў на палову стаўкі санітарам у паліклініцы Наваполацка. У абавязкі юнака ўваходзіла прасаванне медхалатаў, мыццё падлогі, апрацоўка інструментарыя. Стаўшы ўрачом, як анестэзіёлаг-рэаніматолаг нечакана зацікавіўся праблемамі старэння, прысвяціў сябе вывучэнню гэтай тэмы. Кірыл Прашчаеў – дырэктар навукова-даследчага медыцынскага цэнтра «Геранталогія» у Расіі. У Беларусі прадстаўляе медыка-сацыяльныя праекты як намеснік старшыні Беларускага рэспубліканскага геранталагічнага грамадскага аб'яднання.
Доктар лічыць геранталогію не толькі медыцынскай праблемай, але цэлай філасофскай сістэмай. Перакананы, што прадуктыўна і радасна можна жыць у любым узросце, а старасці баяцца не трэба. Важна толькі пачынаць рыхтавацца да яе загадзя. Кірыл Прашчаеў стаў першым беларускім навукоўцам, які абараніў доктарскую дысертацыю па спецыяльнасці «геранталогія і герыятрыя».
Сам урач са здаровым ладам жыцця сябруе. Прадумвае час так, каб 5-6 разоў на тыдзень патрэніравацца. У любой краіне заўсёды з сабой спартыўная форма. Выбірае актыўнасць, зыходзячы з настрою і магчымасцей: плаванне, бег, трэнажорная зала, лыжы і інш.
Кірыла Прашчаева можна назваць паліглотам. Акрамя рускага, у дасканаласці валодае англійскай і чэшскай мовамі. Заўсёды з радасцю камунікуе на беларускай. Бо менавіта на ёй яшчэ дзіцём з ім размаўляў любімы дзядуля.
Стаматолаг-артадонт Аляксандр Сакадынец лічыць працу сваім хобі. І нават не вельмі чакае адпачынак, бо падчас яго ўсё адно хвалюецца пра сваіх пацыентаў. Працуе доктар у стаматалагічнай клініцы «Magic Art» Мінска. А таксама з'яўляецца кандыдатам медыцынскіх навук, дацэнтам кафедры артадантыі Белдзяржмедуніверсітэта.
Пацыенты паважаюць доктара за працавітасць і ўважлівасць. А самае распаўсюджанае пытанне жанчын пасля кансультацыі, ці жанаты ўрач. Адказ станоўчы. У маладога доктара ёсць любімая сям'я – жонка і сын. Гэтая акалічнасць яшчэ больш падагравае цікавасць і пераконвае пацыентаў, калег і блізкіх Аляксандра ў тым, што ён годны звання самага «гарачага» доктара краіны.
Харчаванню пацыентаў вялікая ўвага надавалася, мабыць, ва ўсе перыяды развіцця чалавецтва. Яшчэ ўрачы старажытнасці высветлілі, што ад правільнага выбару ежы шмат у чым залежалі эфектыўнасць лячэння, працяканне і канец захворвання, таму прапаноўвалі сваім пацыентам пэўныя прадукты і спосабы іх прыгатавання.
Цяпер вылучаюць:
Даказана, што лячэбнае (дыетычнае) харчаванне памяншае цяжкасць паталагічных працэсаў, выкліканых захворваннем, скарачае тэрміны лячэння, зніжае колькасць рэцыдываў пры хранічным працяканні хваробы. Прызначаецца дыетычнае харчаванне ўрачом і рэалізуецца пад яго кантролем.
Індывідуальнае харчаванне мае на ўвазе выключэнне пэўных прадуктаў з рацыёну, напрыклад, якія выклікаюць алергію (гіпаалергеннае харчаванне), якія ўтрымліваюць глютэн (аглютэнавае харчаванне) ці лактозу (безлактознае). Галоўнай лячэбнай умовай пры такіх захворваннях, як цэліякія або фенілкетанурыя, таксама з'яўляецца індывідуальны падбор харчавання.
Асаблівасцю дадатковага харчавання з'яўляецца павелічэнне ў рацыёне вышэй за сярэдні ўзровень спажывання асобных прадуктаў.
Лячэбна-прафілактычнае харчаванне – гэта асаблівы прадуктовы набор для людзей, якія працуюць у шкодных умовах вытворчасці (напрыклад, малако). У гэтым выпадку харчаванне з'яўляецца прафілактыкай неспрыяльнага ўплыву фізічных і хімічных фактараў вытворчасці, умацоўвае ахоўныя рэакцыі арганізма.
Нутрытыўная падтрымка – забеспячэнне харчаваннем пацыентаў з дапамогай шэрагу метадаў, што адрозніваюцца ад звычайнага прыёму ежы і ўключаюць энтэральнае харчаванне (энтэральная сумесь уводзіцца праз страўнікавы або кішэчны зонд альбо з дапамогай гастрастомы), парэнтэральнае харчаванне (унутравеннае ўвядзенне нутрыентаў) або іх камбінацыю.
Нягледзячы на асаблівасці наяўнага захворвання, спадарожныя яму парушэнні нутрытыўнага статусу і метабалізму, харчаванне павінна быць максімальна паўнавартасным і збалансаваным, каб забяспечыць арганізм усімі жыццёва важнымі кампанентамі: бялкамі, тлушчамі, вугляводамі, макра- і мікраэлементамі, вітамінамі.
Дасягаецца дзякуючы асабліваму набору прадуктаў, спосабу падрыхтоўкі і тэмпературы гатовых страў.
Для забеспячэння хімічнага зберагання ў дыетычным харчаванні не выкарыстоўваюць:
Для дасягнення механічнага зберагання неабходна:
Памятайце, што адзін і той жа прадукт (страва), прыгатаваны рознымі спосабамі, можа аказаць дыяметральна супрацьлеглае дзеянне на арганізм. Вадкая і кашападобная ежа аказвае меншае механічнае ўздзеянне і добра засвойваецца, а цвёрдая і сухая раздражняе слізістую абалонку страўніка і доўгі час затрымліваецца ў ім.
Тэрмічнае збераганне забяспечваецца падачай страў тэмпературай ад 15 да 60° С. Такая тэмпература найбольш спрыяльная для засваення харчовых рэчываў, аказвае супрацьзапаленчае дзеянне. Занадта гарачая ежа раздражняе слізістую абалонку ротавай поласці, стрававода, страўніка, можа выклікаць апёк. Халодная ежа (ніжэй за 15° С) узмацняе перыстальтыку кішэчніка.
Халодныя закускі, салаты з сырой гародніны выключаюцца для варыянтаў дыет, якія патрабуюць усе тры віды зберагання.
Ва ўстановах аховы здароўя звычайна ўжываюць 4-6-разавае харчаванне. Пры некаторых захворваннях неабходна раўнамернае размеркаванне на працягу сутак, у тым ліку ў начны час.
З улікам таго, што строгія дыеты прыводзяць да значнага парушэння паступлення нутрыентаў, яны прызначаюцца на непрацяглы час.
Пры цяжкіх захворваннях выкарыстоўваюць энтэральнае, парэнтэральнае харчаванне або іх камбінацыю.
Падчас хваробы адбываецца зніжэнне актыўнасці ферментных сістэм, паніжаюцца адаптацыйна-ахоўныя рэакцыі арганізма, што патрабуе ўжывання выключна бяспечнай ежы. Выкарыстоўваць прадукты, што хутка псуюцца, рэкамендуецца ў пачатку іх тэрміну прыдатнасці.
Хвароба мяняе псіхаэмацыйны стан. У пацыента можа знізіцца апетыт, з'явіцца змяненне смакавых пераваг і адмоўнае стаўленне да самога прыёму ежы. Стравы неабходна гатаваць так, каб яны выклікалі апетыт. Улік смакавых прыхільнасцей пацыента мае важнае, але не вырашальнае значэнне.
Згодна з дзеючымі правіламі, пацыент не можа выбіраць стравы па-за рамкамі лячэбнага стала.
Строгае захаванне дыеты, несумненна, дапаможа хутчэйшаму акрыянню і захаванню вынікаў лячэння.
Анафілактычны шок – крайняя ступень выяўленасці алергічнай рэакцыі. Яго раптоўны пачатак і імклівае развіццё не пакідаюць часу на роздум. Кожная секунда прамаруджання можа каштаваць чалавеку жыцця.
Пасля рэзанансных выпадкаў развіцця анафілактічнага шоку, якія былі ў пачатку мінулага года (тады адзін з іх, на жаль, скончыўся трагічна), людзі літаральна атакавалі медыцынскія лабараторыі. Даведацца, ці ёсць схільнасць да алергіі на лекавыя прэпараты, без перабольшвання, было для іх пытаннем жыцця і смерці.
Дык ці можна прадугледзець магчымасць развіцця анафілактычнага шоку? Што рабіць, каб дапамагчы чалавеку застацца ў жывых? Пра гэта і не толькі наша размова з загадчыкам алергалагічнага аддзялення 4-й дзіцячай клінічнай бальніцы Мінска, галоўным пазаштатным дзіцячым алерголагам Міністэрства аховы здароўя, к.м.н. Дзмітрыем Бузой.
Анафілактычны шок – гэта цяжкая сістэмная алергічная рэакцыя неадкладнага тыпу, што пагражае жыццю і развіваецца пры паўторным кантакце з алергенам любога паходжання. Лічыцца, што пры не аказанай своечасова дапамозе трагічны канец пры анафілактычным шоку верагодны ў 50-75% выпадкаў.
Асаблівасцю такой рэакцыі з'яўляецца тое, што яна ніколі не ўзнікае на рэчыва, якое ўпершыню трапляе ў арганізм чалавека. Анафілактычны шок правакуе паўторнае ўвядзенне алергена, нават калі да гэтага ніякай рэакцыі на яго не назіралася. І гэта адна з прычын, чаму спрагназаваць узнікненне жыццяпагражальнай сітуацыі практычна немагчыма.
Ёсць тры вядучыя фактары, якія правакуюць узнікненне анафілактычнага шоку:
Жыццяпагражальная рэакцыя развіваецца вокамгненна: на працягу некалькіх хвілін ці нават секунд пасля паўторнага кантакту з алергенам. У выключных выпадках можа быць адтэрмінаваная на некалькі гадзін. Але, як правіла, гаворка ідзе ўсё ж пра імклівы пачатак.
Часам могуць назірацца праявы збоку страўнікава-кішачнага тракта: спазмы, рэзкія болі, ваніты, панос.
Калі адэкватная медыцынская дапамога была аказана своечасова, стан перажытага анафілактычнага шоку не прынясе арганізму асаблівых наступстваў. Але ў далейшым кантакт з рэчывам, што выклікала такую рэакцыю, неабходна катэгарычна выключыць.
І ўсё ж такі адкрытым застаецца галоўнае пытанне: ці можна «прафілактычнымі» абследаваннямі папярэдзіць развіццё анафілактычнага шоку?
Чэмпіёнка Еўропы паўдзельнічала ў трэніроўцы каманды Dream team. Самыя вядомыя і паспяховыя людзі нашай краіны: дзяржслужачыя, палітыкі, грамадскія дзеячы, спартсмены, бізнесмены, журналісты, артысты – па добрай традыцыі сабраліся разам, каб рыхтавацца да забегу на Мінскім паўмарафоне 2018 года.
Вольга Мазуронак задала трэніроўцы асаблівы спартыўны дух. За перамогай дзяўчыны ў Берліне зусім нядаўна з заміраннем сэрца сачыла ўся краіна. Спякота, напружанае суперніцтва... Як на злосць амаль усю дыстанцыю спартсменцы даводзілася бегчы з крывацёкам з носа. Відовішча не для слабанервных. Але Вольга прыняла рашэнне не сыходзіць з дыстанцыі. У выніку яно прынесла перамогу.
Пасля размінкі – прабежка, а затым комплекс фізічных практыкаванняў. На Мінскім паўмарафоне кожны жадаючы можа кінуць сабе выклік і прабегчы 5, 10 ці 21 км. Вольга Мазуронак была пераможцай Мінскага паўмарафона двойчы. У гэтым годзе гатова пазмагацца за «золата» ў трэці раз. І падбадзёрыць усіх аматараў бегу. Паўтараць свой подзвіг спартсменка катэгарычна не рэкамендуе.
У паўмарафоне сёлета будуць свае асаблівасці. Па-першае, асобны старт для тых, хто прабягае розную колькасць кіламетраў. Гэта дасць магчымасць не ствараць вялікі натоўп. Па-другое, усяго адно кола для паўмарафонцаў замест двух. Арганізатары лічаць, што так пераадолець дыстанцыю ў 21 км будзе лягчэй псіхалагічна. Па-трэцяе, яшчэ большая колькасць замежных гасцей. Іх у гэтым годзе чакаецца больш за тысячу. І, вядома, яркая траса з вялікай колькасцю балельшчыкаў у вясёлых касцюмах, плакатаў, а таксама выстава.
Мінскі паўмарафон 2018 года пройдзе 9 верасня. Арганізатары заклікаюць аматараў бегу не зацягваць з рэгістрацыяй. Колькасць месцаў абмежавана.
Кэмеран Дыяс баіцца мікробаў, Ала Пугачова шмат гадоў пакутуе ад боязі авіяпералётаў, Мэцью Маконахі адчувае трывогу ад выгляду дзвярэй, якія круцяцца... Паводле ацэнак спецыялістаў, у той ці іншы перыяд жыцця кожны трэці чалавек у свеце сутыкаецца з павышанай трывогай і страхам.
Часам яны набываюць характар фобіі. Гэта трывожнае расстройства, якое як раз і з'яўляецца знешне не матываваным страхам і асаблівымі паводзінамі, якія ім выкліканы.
З кожным годам фобій становіцца ўсё больш. Агарафобіі (страх адкрытых прастор), заафобія (страх жывёл), захварэць, насякомых, мікробаў, чакання, урачоў.... Часам даходзіць да камічнага. Страх заходзіць у прыбіральню, перагортваць старонку кнігі... Асабліва абвастраюцца такія станы перад важнай паездкай або падарожжам. Мы сабралі топ-3 фобіі падарожніка і даведаліся, што рабіць, калі прыступ накрыў прама ў дарозе.
Экспертам выступіла Ірына Сукач, практыкуючы псіхолаг, гештальт-тэрапеўт, магістр псіхалогіі, спецыяліст па працы з сем'ямі.
Боязь лётаць на самалёце -– адна з самых распаўсюджаных. Акрамя трывогі ад самога пералёту, далучаецца страх вышыні, замкнёнай прасторы, ірвоты.
Прычынай можа быць што заўгодна. Напрыклад, моцная турбулентнасць падчас палёту, аварыйныя сітуацыі, сведкам або ўдзельнікам якіх чалавек стаў. Значна падаграваюць страх і СМІ, распавядаючы пра здарэнні ва ўсіх падрабязнасцях. Выклікаць аэрафобію могуць і чыста псіхалагічныя прычыны, не звязаныя з пералётамі: доўгатэрміновы стрэс, дэпрэсія. Часта людзі перажываюць яшчэ за некалькі дзён да палёту. Могуць з'явіцца галаўныя болі, раздражняльнасць, бяссонне.
Калі паніка адолела чалавека побач з вамі, пажадана да яго не дакранацца. Усё, што вы можаце зрабіць, гаварыць з ім. Важна, каб ён зразумеў, што не адзін, што яго стан заўважаюць, што вы гатовыя быць побач. Можаце прапанаваць падыхаць разам пад лік.
У стане страху, які ўзнікае ў натоўпе, чалавек адчувае падобныя сімптомы, як і ў любой фобіі. Сэрцабіццё і дыханне пачашчаюцца, павышаецца потлівасць, узнікае сухасць у роце, паніка, разгубленасць, скаванасць цягліц.
Гэты страх не звязаны з залежнасцю ад гаджата або сацсетак. Чалавек баіцца, што з ім нешта здарыцца (заблукаў, захварэў), а патэлефанаваць будзе няма каму.
Адпраўляючыся ў падарожжа або дзелавую паездку, не ігнаруйце той факт, што ў вас бываюць станы падвышанай трывожнасці. Звярніцеся да спецыяліста: псіхолага, псіхатэрапеўта. Пакутлівыя прыступы паддаюцца карэкцыі.
Відэа - Генадзь Сукач.
Отарыналарынголаг аднаго з мінскіх медцэнтраў Аляксандр Камса абраў медыцыну па поклічу душы. І не пралічыўся. Зносіны з маленькімі пацыентамі прыносяць маладому доктару шмат радасці. Урачу падабаецца дзіцячы пазітыўны погляд на свет. Далікатнасць, абаянне і прафесіяналізм Аляксандра падабаюцца і мамам. Яны спяшаюцца запісаць дзетак на прыём менавіта да гэтага доктара.
Дзяцей у Аляксандра пакуль няма. Разам з жонкай Ульянай любіць падарожнічаць. Аб'ездзілі ўсю Прыбалтыку, пабывалі ў Фінляндыі, Іспаніі, Харватыі, Аўстрыі, Венгрыі, Чэхіі, Ізраілі, Турцыі... Кожны год імкнуцца выбрацца ў новую краіну.
Аляксандр – футбольны заўзятар, з дзяцінства падтрымлівае футбольны клуб «Ліверпуль» і імкнецца не прапускаць матчы любімай каманды. Яшчэ адно захапленне – інтэлектуальныя гульні. Раней захапляўся «Што? Дзе? Калі?», А цяпер штурмуе аналаг гэтай гульні: паб-квіз. Аляксандр – капітан каманды, якая заўсёды змагаецца за высокія месцы і мае за плячыма нямала перамог.
Вось і дачакаліся! Жнівень – традыцыйна кавуновы месяц. Нягледзячы на тое што першыя кавуны з'явіліся ў продажы ўжо ў пачатку ліпеня, сапраўдныя гурманы аддаюць перавагу канцу лета, мяркуючы, што ў гэты час верагоднасць купіць недаспелы тавар ніжэй.
Затое зараз немагчыма літаральна крок зрабіць, каб не наткнуцца на паласатую каралеву ягад. Ёй заваленыя прылаўкі буйных супермаркетаў і дробных крамак крокавай даступнасці, ёй гандлююць на рынках і кірмашах, з машын і «з зямлі», уладкоўваючы бахчавыя развалы на абочынах ажыўленых трас. Але багацце – зусім не гарантыя прыдатнага прадукту.
Як правільна выбіраць кавун, каб не купіць ката ў мяшку? Ці варта спакушацца на прапанову гандляроў паспрабаваць ягаду на смак да набыцця? Які тавар лепш абысці?
Усё пра кавуны ведае эксперт Слушна загадчык аддзялення гігіены харчавання Мінскага абласнога цэнтра гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя Юрый Гузік.
Кавун на 90% складаецца з вады – і гэта, несумненна, яго галоўная вартасць.
Практычна поўная адсутнасць тлушчаў і, як вынік, нізкая каларыйнасць (усяго 27-38 ккал у 100 г) робяць яго ўнікальным дыетычным прадуктам. Кавун ідэальны для правядзення разгрузачных дзён, на яго аснове распрацаваны так званыя кавуновыя дыеты.
На гэтым вартасці паласатай ягады не заканчваюцца.
Кавун багаты вітамінамі А, Е і С, якія аказваюць магутнае антыаксідантнае дзеянне, стымулююць ахоўныя сілы арганізма і перашкаджаюць працэсам старэння. 100 г кавуновай мякаці дастаткова, каб на 10% задаволіць сутачную патрэбнасць чалавека ў аскарбінавай кіслаце (вітаміне С).
Вітаміны В-комплексу (тыямін, рыбафлавін, пірыдаксін, а таксама нікацінавая, пантатэнавая і фалійная кіслоты) незаменныя для здароўя нервовай сістэмы і адладжанай працы абменных працэсаў. Даказана таксама, што ўжыванне кавуна паляпшае стан чалавека, які пакутуе ад артэрыяльнай гіпертэнзіі і атаніі кішэчніка.
Высокае ўтрыманне макра- і мікраэлементаў (жалеза, калій, магній, фосфар, натрый, кальцый, цынк, марганец, фтор, медзь і селен) робіць карысным кавун практычна для ўсіх органаў і сістэм арганізма.
Юрый Гузік:
— Дзякуючы нутрыентнаму складу кавун карысны пры малакроўі, захворваннях сэрца і сасудаў, печані і нырак. Рэгулярнае ўжыванне дапамагае вывесці лішнюю вадкасць з арганізма і захаваць кіслотна-шчолачную раўнавагу.
Тым не менш пры ўсіх бясспрэчных вартасцях кавуна ў некаторых выпадках ён можа прынесці больш шкоды, чым карысці.
Напрыклад, моцны мачагонны эфект, які мае паласатая ягада, зусім не тое, што трэба людзям з мачакаменнай хваробай і прастатытам.
Таксама пры любых парушэннях збоку страўнікава-кішачнага тракта (напрыклад, дыярэі) ужыванне кавуна можа пагоршыць сітуацыю.
Не варта прыспешваць падзеі і частаваць ягадай маленькіх дзяцей да трох гадоў (некаторыя дыетолагі раяць і зусім дачакацца 5-гадовага ўзросту). Калі спакуса ўсё ж вялiкая, дзіцяці можна прапанаваць не больш за 150 г кавуна (і то гэта датычыцца толькі ягад, паспелых у канцы ліпеня – жніўні).
Каб пазбегнуць непрыемных для здароўя наступстваў, важна не памыліцца ў выбары пры набыцці кавуна. Дарэчы, далёка не ўсе правілы, якімі кіруецца прыдзірлівы пакупнік, сапраўды гарантуюць якасць і бяспеку тавару. Напрыклад, няма асаблівага сэнсу надрэзаць кавун і ацэньваць спеласць па мякаці. Знешнія прыкметы скажуць вам куды больш.
Наш эксперт прапануе прытрымлівацца наступных правілаў.
Выбраць якасны кавун – паўсправы. Важна, каб ён быў бяспечны.
Каб зберагчы сябе ад кішэчных расстройстваў і атручэння, досыць выконваць элементарныя правілы:
Выконвайце нашы правілы – і нішто не сапсуе задавальненне ад паглынання смачнага і сакавітага кавуна.
https://bel.24health.by/palasaty-rejd-yak-zhurnalisty-i-urachy-kavuny-pravyarali
У Міжнароднай класіфікацыі хвароб гэтая алергічная рэакцыя арганізма пазначаная як ангіанеўратычны ацёк. Але ўрачы нярэдка выкарыстоўваюць такія назвы, як гіганцкая крапіўніца або ацёк Квінке. Апошні тэрмін прыжыўся і ў побыце сярод насельніцтва для апісання гэтага стану.
Што такое ацёк Квінке, якія прычыны яго ўзнікнення, як распазнаць і чым дапамагчы чалавеку да прыезду брыгады хуткай дапамогі, журналіст інфармацыйнага партала Здаровыя людзі даведалася ў загадчыка алергалагічнага аддзялення 4-й дзіцячай клінічнай бальніцы г. Мінска, галоўнага пазаштатнага дзіцячага алерголага Міністэрства аховы здароўя, к. м.н. Дзмітрыя Бузы.
Ацёк Квінке – гэта вострая рэакцыя арганізма на ўздзеянне алергену. Альтэрнатыўная назва «гіганцкая крапіўніца» паказвае на тое, што праявы яе вельмі падобныя да класічнай крапіўніцы.
За кошт таго, што ў маленькіх дзяцей першых 5-7 гадоў жыцця падскурная клятчатка больш выяўлена, схільнасць да ацёку ў іх на парадак вышэйшая, чым у дзяцей старэйшага ўзросту і дарослых, якія таксама маюць рызыку развіцця гіганцкай крапіўніцы, асабліва пры наяўнасці пэўных фактараў.
У рэдкіх выпадках ацёк Квінке можа насіць ізаляваны характар. Але часцей за ўсё ён узнікае менавіта на фоне класічнай крапіўніцы. І таму ёсць разумнае тлумачэнне.
У ацёку Квінке і вострай алергічнай рэакцыі па тыпу крапіўніцы этыялогія адна і тая ж. Часцей за ўсё прычынай іх узнікнення з'яўляюцца:
Развіваецца ацёк Квінке даволі хутка: рэакцыя наступае на працягу некалькіх хвілін (радзей гадзін) пасля ўздзеяння алергену.
Распазнаць гіганцкую крапіўніцу даволі проста па відавочных сімптомах, якія моцна мяняюць знешні выгляд чалавека:
Найбольш грозная праява гіганцкай крапіўніцы звязана з ацёкам верхніх дыхальных шляхоў (у прыватнасці, гартані). У гэтым выпадку ацёк Квінке небяспечны развіццём ларынгаспазма і, як вынік, асфіксія. Да вышэйпералічаных сімптомаў дадаюцца:
У выпадку ангіанеўратычнага ацёку ў вобласці верхніх дыхальных шляхоў марудзіць нельга! Патрабуецца як мага хутчэй выклікаць хуткую. Без адэкватнай медыцынскай дапамогі высокая верагоднасць наступлення асфіксіі і спынення дыхання.
Таму наш эксперт настойліва рэкамендуе на працягу гэтага перыяду выконваць строгую дыету. Каб не падкідваць «у топку дроў», варта пазбягаць ўжывання высокоалергенных прадуктаў, якія могуць правакаваць выкіды біялагічна актыўных рэчываў, пагаршаць стан і зацягваць працэс аднаўлення. Умоўна кажучы, нават калі алергічная рэакцыя наступіла з-за ўкусу насякомага, на перыяд акрыяння выключыце з меню прадукты-алергены, пералічаныя вышэй.
Тэма ангіанеўратычнага ацёку будзе няпоўнай, калі не згадаць яшчэ адзін механізм яго з'яўлення – спадчынны.
Спадчыннаму ангіанеўратычнаму ацёку мы абавязкова прысвяцім адзін з наступных матэрыялаў.
На паліцах крам з'яўляецца ўсё больш і больш незнаёмых прадуктаў: насенне чыа, кіноа, полба, амарантавая мука, зялёная грэчка, булгур. Прыхільнікі здаровага і правільнага харчавання, фудблогеры, а таксама дыетолагі ўсё больш схіляюцца да версіі пра карысць такіх незвычайных культур. Ці настолькі яны нам чужыя? Ці мы проста не ведаем пра карысць і іх прымяненне? Пра адно з такіх «залатых зерняў» раскажам падрабязна.
Chenopodium quinoa – кіноа, «залатое зерне», квіноа, кінова, часам яшчэ называюць «рысавай лебядою». Гэтыя карысныя псеўдазерневыя крупы на самай справе з'яўляюцца сваяком шпінату і буракоў, вельмі падобныя на неапрацаваны рыс розных колераў і смакавых адценняў. Самы распаўсюджаны і хуткі для прыгатавання светла-бэжавы від кіноа мае лёгкі сметанковы прысмак; цёмна-карычневы – крэмава-нутавы; чырвона-буры, фіялетавы – прыемны арэхавы смак.
Здаўна кіноа расце высока на схілах гор, часцей у Андах і Гімалаях, Тыбеце, цяпер яшчэ і на марскіх узбярэжжах з высокім перападам тэмператур. А вось радзімай «залатога збожжа» прынята лічыць берагі самага высакагорнага суднаходнага ў свеце возера Тытыкака. Як і ў выпадку з чыа, захавалі для нас гэтую культуру індзейцы.
З улікам вышыні росту і горных ўмоў, сумнявацца ў экалагічнасці прадукту бессэнсоўна – 100% арганічны.
Адваранае кіноа ўтварае вакол сябе жэлепадобную абалонку. Дзякуючы высокаму ўтрыманню бялку, мінералаў і амінакіслот, а таксама нізкаму глікемічнаму індэксу і гіпаалергеннасці яна ўключана ў рацыён касманаўтаў.
Лічбы
Па збалансаваным амінакіслотным складзе кіноа падобная на малако, па колькасці фосфару – на рыбу. Высокая пажыўная каштоўнасць дасягаецца за кошт вялікага ўтрымання бялку (каля 20%), што асабліва важна для дзяцей, цяжарных і спартсменаў. Лізін важны для актыўнага росту, забеспячэння высокай мінеральнай шчыльнасці касцявой тканкі; лецытынавая кіслата, рыбафлавін, вітаміны групы В - для абароны арганізма ад стрэсу; клятчатка – для паляпшэння стрававання; жалеза, цынк, кальцый і магній – для аптымальнай працы сэрца. Кіноа – сапраўдная знаходка для веганаў.
Гіпаалергеннасць. У Еўропе з-за масавай харчовай непераноснасці глютэну ў кожным супермаркеце прадугледжаны аддзелы з прадуктамі, якія не ўтрымліваюць клейкавіну. У складзе кіноа няма ні граму глютэну, таму без шкоды для здароўя яе можна ўжываць людзям з цэліякіяй.
Нізкі глікемічны індэкс (хуткасць расшчаплення любога прадукту з утрыманнем вуглевадароду ў параўнанні з хуткасцю расшчаплення глюкозы) – 35-53 адзінкі для розных гатункаў (для глюкозы гэты паказчык складае 100 адзінак). Кіноа – павольны вуглявод, які пераварваецца доўгі час і не выклікае рэзкага павышэння ўзроўню інсуліну і скокаў глюкозы ў крыві, што важна для людзей, якія пакутуюць ад цукровага дыябету, артэрыяльнай гіпертэнзіі, сардэчна-сасудзістых захворванняў.
Фіцінавая кіслата памяншае ўзровень «дрэннага» халестэрыну ў крыві і зніжае рызыку развіцця анкалагічных захворванняў.
Змяшчае трыптафан, які спрыяе выпрацоўцы гармону радасці.
Магутны імунастымулятар, асабліва карысна ўжываць у час рэабілітацыі пасля аперацый і цяжкіх хвароб.
Асаблівых супрацьпаказанняў да ўжывання кіноа няма, але некаторым людзям варта быць пільнымі.
З-за вялікага ўтрымання аксалатаў акуратна і ў меру ўжываць людзям з мачакаменнай хваробай (можа справакаваць утварэнне камянёў у нырках).
З-за вялікага ўтрымання бялку абмежаваць ужыванне людзям з падаграй.
З-за жоўцегоннага эфекту не варта ўжываць пры жоўцевакаменнай хваробе (можа выклікаць рух камянёў і закаркаванне жоўцевых праток).
Таксама не варта ўжываць мамам, якія кормяць, і дзецям да 2 гадоў з-за дастаткова насычанага складу і наяўнасці ў абалонцы сапанінаў.
Пасля набыцця кіноа варта перасыпаць у шкляны або керамічны посуд з вечкам.
Зерне перад ужываннем абавязкова трэба вымачыць або прамыць пад праточнай вадой, абліць кіпенем і добра працерці ў далонях (калі іншае не пазначана вытворцам, які гэта зрабіў за вас), інакш смак будзе горкім з-за высокага ўтрымання сапанінаў, якія ў вялікіх дозах здольныя раздражняць слізістую страўнікава-кішачнага тракта. У нашай краіне прадаецца пачышчанае фасаванае зерне, таму баяцца няма чаго. Але калі захочаце набыць у інтэрнэт-краме арганічных прадуктаў – спытайце сертыфікат якасці.
Варыцца як грэчка ці рыс – 15-20 хвілін, з перыядычным памешваннем. На 1 шклянку кіноа бяруць 2 шклянкі вады ці булёну. У гатовым выглядзе можа захоўвацца ў халадзільніку да тыдня. Можа падавацца як самастойны гарнір да мяса і рыбы, так і з агароднінай і садавіной.
Рэцэптаў страў з кіноа маса. Калі да прыгатаванай кіноа дадаць любую звараную або абсмажаную гародніну – атрымаецца выдатная салата, рызота або плоў. Мікс-салаты стануць для вас проста знаходкай. Можна дадаваць у запяканку замест маннай крупы і часткі тварагу. А таксама ў пудынг, суп, рагу, бісквіт – усюды!
Унікальнасць кіноа яшчэ і ў тым, што спалучаецца з усімі відамі прадуктаў. Таму смела эксперыментуйце і атрымлівайце асалоду ад смачнай і карыснай стравы.
66-й сесіяй Генеральнай асамблеі ААН 2013 год быў абвешчаны Міжнародным годам кіноа. Гэта падкрэсліла заслугу карэнных індзейцаў Анд па захаванні натуральнай культуры для будучых пакаленняў (яе празвалі «маці насення»).
***
Кіноа на 80% ядомая расліна: сакавітае лісце гатовае да ўжывання і смачнае ў салатах, а сухія зерні – пасля адварвання. Выключэнне складаюць толькі сцябліны.
***
У 16-м стагоддзі Сьеса дэ Леона ў сваёй кнізе «Хроніка Перу» апісаў кіноа як «расліну амаль у рост чалавека з вельмі маленькім семем, з якога робяць напоі або з'ядаюць смажаным».
***
Альбом нямецкай музычнай групы Tangerine Dream 1992 года называецца ў гонар героя нашага аповеду – «Quinoa».
One fine body…