У Беларусі ва ўсіх рэгіёнах рэгіструецца сезонны ўздым захворвання на ВРІ і грып. Разам з тым, колькасць тых, хто захварэў (як сярод дзяцей, так і дарослага насельніцтва), на больш чым 30% ніжэйшая за паказчыкі аналагічнага перыяду мінулага года (дадзеныя на 3-га лютага 2020 года). Сярод усіх, хто захварэў, пераважае дзіцячае насельніцтва – звыш 75%.
Вынікі малекулярна-біялагічных лабараторных даследаванняў паказваюць на актыўную цыркуляцыю рэспіраторных вірусаў негрыпознай этыялогіі. Адзначаецца таксама спарадычная цыркуляцыя вірусаў грыпу абодвух тыпаў (грыпу А і В), з адноснай перавагай грыпу A (H1N1) pdm09, паведамілі ў Рэспубліканскім цэнтры гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя.
Інфармацыйны партал Здаровыя людзі сабраў самыя эфектыўныя і актуальныя парады па прафілактыцы ВРІ і грыпу ад нашых экспертаў.
На вострыя рэспіраторныя інфекцыі штогод хварэюць прыкладна 3 млн чалавек. Усяго спецыялісты вылучаюць каля 200 вірусаў, якія выклікаюць ВРІ, многія з якіх па сваіх прыкметах падобныя да грыпу. Узбуджальнікі вострых рэспіраторных інфекцый могуць быць рознымі – іх выклікаюць як вірусы, так і бактэрыі.
Як правіла, узбуджальнікі ВРІ перадаюцца чалавеку пры чханні і кашлі хворага (паветрана-кропельным шляхам). Асабліва высокая верагоднасць заражэння, калі хворы чалавек знаходзіцца дастаткова блізка (дыстанцыя – менш за метр). У такім выпадку можна заразіцца ў выніку ўдыхання патэнцыяльна інфекцыйных вылучэнняў (вірус можа захоўвацца на кропельках сліны, якія вылучае ў паветра пры чханні або кашлі хворы чалавек).
У арганізм вірусы могуць пракнікнуць таксама пасля судотыку з інфіцыраванай паверхняй або прадметам. Напрыклад, у выпадку, калі потым нямытымі рукамі памацаць вочы альбо рот (вірус трапляе на слізістую – і адбываецца заражэнне).
Вірусы, якія выклікаюць вострыя рэспіраторныя захворванні, характарызуюцца актыўнай цыркуляцыяй у знешнім асяроддзі. Іх негатыўнаму ўздзеянню на арганізм чалавека спрыяюць і ўмовы надвор'я, такія, як нізкія значэнні або рэзкія перапады тэмпературы паветра. Свой унёсак у зніжэнне імунных сіл арганізма ўносіць і кароткі светлавы дзень.
Асноўны спосаб прафілактыкі ВРІ заключаецца ў аздараўленні арганізма і ўмацаванні імунітэту (загартоўка, фізічная актыўнасць, паўнавартасны і багаты на вітаміны рацыён). Частыя прагулкі на свежым паветры – яшчэ адзін дзейсны спосаб умацаваць імунную сістэму і палепшыць самаадчуванне. Даказана, што хада пры правільнай рэгуляцыі дыхання актывізуе лёгачную вентыляцыю, умацоўвае сістэму кровазвароту і дзейнічае на арганізм па прынцыпе працэдур, якія загартоўваюць.
Асноўныя меры прафілактыкі:
Старайцеся не наведваць без неабходнасці месцы, дзе можа знаходзіцца вялікая колькасць людзей, асабліва ў закрытых памяшканнях. Рызыка заразіцца ВРІ ў такім выпадку павялічваецца шматкроць. Напрыклад, калі ёсць магчымасць прайсці пару прыпынкаў, спыніце свой выбар на пешай прагулцы, а не на паездцы ў грамадскім транспарце.
Падчас сезоннага ўздыму ВРІ не варта браць маленькае дзіця з сабой у крамы і гіпермаркеты. Прычына ўсё тая ж: шмат людзей і, як следства, высокая верагоднасць «падхапіць» ВРІ.
Варта таксама абмежаваць кантакты з хворымі людзьмі – без асаблівай на тое неабходнасці не варта наведваць паліклінічныя і бальнічныя ўстановы.
Не грэбуйце гігіенай рук. Мыйце іх на працягу як мінімум 20 секунд. Гэтая простая мера – добрая абарона ад вірусаў, якія здольныя перадавацца пасля судотыку з інфіцыраванай паверхняй (так званы кантактны шлях). Вірус можа захоўвацца ў актыўным стане на ручках дзвярэй, поручнях у транспарце ці, напрыклад, на трубцы тэлефона. Калі магчымасці памыць рукі вадой з мылам няма, пратрыце іх вільготнымі гігіенічнымі сурвэткамі. Можна таксама скарыстацца спецыяльным антыбактэрыяльным сродкам для рук.
Неабходна часта праводзіць вільготную ўборку ў памяшканні з выкарыстаннем мыйных сродкаў, якія валодаюць дэзінфікуючымі ўласцівасцямі. Пад пільнай увагай – паверхні, да якіх часта даводзіцца датыкацца рукамі (паверхня стала, спінкі крэслаў, ручкі дзвярэй, а таксама дзіцячыя цацкі).
У сухім, цёплым і нерухомым паветры, пыльным памяшканні вірусы вельмі актыўна распаўсюджваюцца і могуць захоўвацца на працягу некалькіх дзён. Таму не варта забывацца на ўвільгатненне паветра і частае інтэнсіўнае праветрыванне. Тэмпература паветра ў памяшканні не павінна перавышаць + 20°С, а вільготнасць – 50-70%.
Калі кашляеце або чхаеце, не забывайцеся прыкрываць рот і нос, выкарыстоўваючы аднаразовую папяровую хустачку, якую затым варта выкінуць. Калі пад рукой няма сурвэткі або хусткі, чхаць і кашляць трэба ў выгіб локця, а не прыкрыўшы рот далонямі, што спрыяе распаўсюджванню вірусаў праз прадметы.
У перыяд, калі высокая рызыка заразіцца ВРІ і грыпам, непажадана перадаваць адзін аднаму свае асабістыя рэчы, напрыклад, мабільныя тэлефоны або ручкі, а таксама не варта здымаць зубамі пальчаткі.
Сабраліся на вуліцу – апранайце зручную і камфортную вопратку па сезоне. Пажадана, каб рэчы, якія непасрэдна датыкаюцца да цела, былі з натуральных тканінаў. Пераахаладжэнне арганізма, як і яго перагрэў, таксама можа стаць фактарам, які справакуе развіццё захворвання. Для заняткаў спортам на свежым паветры добра падыходзіць спецыяльная спартыўная вопратка, якая не замінае рухам і потавыдзяленню, што павышаецца пры актыўных практыкаваннях.
Медыцынскія маскі мэтазгодна насіць тым, хто ўжо захварэў, і толькі ў памяшканні. Маску трэба часта мяняць, каб не адбылося рэінфіцыравання (паўторнага заражэння).
Слізістую носа карысна ўвільгатняць. Для гэтага можна выкарыстоўваць звычайны фізраствор (0,9%-ы водны раствор хларыду натрыю). «Сухая» слізістая насаглоткі – спрыяльнае асяроддзе для размнажэння віруса. Добры сродак прафілактыкі – паласканне поласці рота і носа солевым растворам. Гэта спрыяе механічнаму выдаленню вірусаў, якія маглі патрапіць на слізістыя пры ўдыху. Солевыя растворы можна прыгатаваць самастойна. Для гэтага трэба ўзяць 1 чайную лыжку з горкай звычайнай паваранай солі і развесці яе ў 1 літры гатаванай вады (такім чынам, ствараецца аптымальная фізіялагічная канцэнтрацыя солі для догляду слізістай).
Звярніце ўвагу на свой рацыён. Здаровае і паўнавартаснае харчаванне – добры «памочнік» моцнага імунітэту.
І яшчэ некалькі парадаў для падтрымання ахоўных сіл арганізма, каб супрацьстаяць вірусам:
Самае галоўнае, што трэба рабіць пры з'яўленні першых сімптомаў захворвання:
Не забывайце пра мыццё рук, асабліва пасля догляду хворага. У кожнага ў сям'і павінен быць свой асобны ручнік.
Пакой варта часта праветрываць і праводзіць яго вільготную ўборку.
Дзеці з сімптомамі ВРІ (павышаная тэмпература, кашаль, чханне, насмарк і дрыжыкі) павінны заставацца дома і захоўваць пасцельны рэжым.
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
У пятніцу, 28 лютага, у Беларусі быў зафіксаваны першы завазны выпадак каранавіруса. У студэнта з Ірана, у якога было выяўленае захворванне, няма клінічных сімптомаў, яго нічога не турбуе.
Лячэнне на дадзеным этапе яму не патрабуецца, паведаміў журналістам на прэс-канферэнцыі ўвечары ў пятніцу міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь Уладзімір Каранік.
Выяўленыя ўсе асобы, якія кантактавалі з хворым. Пад медыцынскім наглядам знаходзяцца 26 аднагрупнікаў студэнта і 7 выкладчыкаў, а таксама іншыя асобы, якія кантактавалі з ім. Прыкметаў інфекцыі ні ў каго няма. Шпіталізацыя абумоўленая неабходнасцю правядзення даследаванняў і мінімізацыяй наступных кантактаў.
Міністр адзначыў, што ў краіне праводзяцца ўсе неабходныя супрацьэпідэмічныя мерапрыемствы, сітуацыя знаходзіцца пад кантролем. Няма нагоды для панікі. Праводзіцца лабараторнае тыпаванне ўсіх людзей, якія прыбылі з эпідэміялагічна небяспечных краінаў.
Міністр дадаў, што памежная служба рэгулярна атрымлівае інфармацыю пра сітуацыю ў эпідэміялагічна небяспечных краінах па каранавірусу. Кантрольна-прапускныя пункты даабсталёўваюцца неабходным, цеплавізарамі і бескантактавымі тэрмометрамі. Дадаткова ўзятыя пад кантроль дальнабойнікі і грузавыя тэрміналы. «Белавія» паведамляе пра ўсе стыковачныя рэйсы, на якіх ляцяць людзі з эпідэміялагічна нябяспечных краінаў.
Вядуцца перамовы, каб астатнія авіякампаніі, чые самалёты лётаюць у Нацыянальны аэрапорт Мінск, таксама інфармавалі беларускі бок. Штодня санітарна-каранцінны кантроль на мяжы Беларусі праходзяць каля 20 тысяч чалавек. Калі раней увага акцэнтавалася на тых, хто вяртаўся з КНР, сёння пералік краінаў пашыраны. У яго ўвайшлі таксама Італія, Паўднёвая Карэя і Іран.
У краіне выбудаваная дакладная сістэма лабараторнага кантролю. Праводзіцца лабараторнае тыпаванне і тэставанне ўсіх людзей, якія прыбылі з эпідэміялагічна небяспечных краінаў. Пункты забору матэрыялу функцыянуюць у Мінску, ва ўсіх абласных цэнтрах і 11 гарадах з насельніцтвам больш за 80 тысяч чалавек. Колькасць гэтых пунктаў плануецца павялічыць.
Сама методыка выяўлення ў арганізме каранавіруса займае каля 5 гадзін. Сумнеўныя вынікі правяраюцца з дапамогай іншых тэстаў і з выкарыстаннем іншых рэактываў.
Намеснік галоўнага ўрача Рэспубліканскага цэнтра гігіены, эпідэміялогіі і грамадскага здароўя Ірына Глінская адзначыла, што санітарны кантроль праводзіцца ў адносінах да асобаў, якія прыбываюць з-за межаў нашай краіны. Асаблівая ўвага тым, хто вяртаецца з эпідэміялагічна небяспечных краінаў. Яны запаўняюць адмысловыя анкеты, каб за імі можна было затым арганізаваць медыцынскае назіранне.
Міністр дадаў, што ўсе брыгады хуткай медыцынскай дапамогі, якія выязджаюць на выклік да чалавека з тэмпературай, экіпіраваныя ўсім неабходным абсталяваннем.
Па словах міністра, літаральна на працягу аднаго дня ў пятніцу былі раскупленыя 70 тысяч масак. Але гэты ажыятаж – эмацыянальны, упэўнены Уладзімір Каранік.
Уладзімір Каранік удакладніў, што сфармаваны запас масак і ахоўных сродкаў па рэгіёнах вагаецца ад 1 млн да 1,5 млн.
Прадстаўнік СААЗ у Беларусі Батыр Бердыклычаў нагадаў, што маскі як сродак абароны ад віруса неабходныя толькі медыцынскім работнікам і тым людзям, якія даглядаюць хворых. Нашэнне маскі непасрэдна самім захварэлым трэба, каб абараніць ад інфекцыі навакольных. Іншых рэкамендацый з нагоды нашэння масак няма, адзначыў эксперт.
Прадстаўнік СААЗ распавёў таксама, што ў 81% тых, хто захварэў на каранавірус, інфекцыя працякае ў лёгкай і сярэдняй формах, без якіх-небудзь ускладненняў. Шпіталізацыя неабходная ў 14% выпадкаў. У 5% выпадкаў рэгіструюцца цяжкія станы, калі паражаюцца ўнутраныя органы і магчымыя смяротныя зыходы. У цэлым узровень смяротнасці з-за каранавіруса складае 2-4%.
Як распавёў галоўны пазаштатны спецыяліст Міністэрства аховы здароўя па інфекцыйных хваробах, загадчык кафедры інфекцыйных хваробаў БДМУ, д.м.н., прафесар Ігар Карпаў, дадзеныя, якія паступаюць ад замежных калегаў, сведчаць пра магчымасць выкарыстання ў тэрапіі захворвання цэлага шэрагу супрацьвірусных прэпаратаў. Асноўная частка даступная і ў Беларусі. На пытанне журналістаў, ці мэтазгодна ў прафілактычных мэтах прымаць імунамадулятары, спецыяліст адказаў, што доказнай базы ў дачыненні да ўздзеяння на каранавірус дадзеных лекавых сродкаў няма.
Па словах Батыра Бердыклычава, пачынаючы з другога лютага, дзякуючы прынятым мерам колькасць новых выпадкаў у Кітаі ўстойліва зніжаецца. Разам з тым, па стане на раніцу 28 лютага 52 краіны зафіксавалі ў сябе пацверджаныя выпадкі каранавіруса. Найбольшую заклапочанасць выклікае распаўсюджванне інфекцыі з даволі вялікай хуткасцю ў Італіі, Паўднёвай Карэі і Іране.
Закрываць межы паміж краінамі СААЗ не рэкамендуе. Такія меры не з'яўляюцца эфектыўнымі і не зніжаюць рызыку распаўсюджвання інфекцыі.
Фота – Вольга Стружынская і з адкрытых інтэрнэт-крыніц.
Працягваем замацоўваць карысную інфармацыю пра здароўе, якую агучвалі ў нашых матэрыялах урачы: афтальмолагі, хірургі, псіхатэрапеўты і анкагінеколагі.
1. Ці перадаецца блізарукасць у спадчыну?
А. Вядома. Мае бацькі носяць акуляры, я нашу, і мае дзеці будуць насіць.
Б. Не. У дзіцяці можа быць ідэальны зрок, нягледзячы на блізарукасць бацькоў.
В. Блізарукасць перадаецца ў спадчыну. Але неабавязкова ў той жа ступені, што ў родных.
Адказ: В. Калі ў аднаго з бацькоў была блізарукасць, дык верагоднасць яе развіцця ў дзіцяці больш за 50%. Але ступень блізарукасці ў спадчыну не перадаецца.
Больш пра захворванне і лячэнне вачэй – тут.
2. Ці можна змясціць у бальніцу сястрынскага догляду чалавека з псіхічным расстройствам?
А. Вядома, калі пацыент у стадыі рэмісіі.
Б. Можна, яны што, не людзі?
В. Нельга, туды бяруць толькі «сардэчнікаў».
Адказ: А. Бальніцы сястрынскага догляду створаныя для догляду цяжкахворых людзей. Сюды прымаюць пацыентаў з хранічнымі захворваннямі ў стадыі рэмісіі, у тым ліку з хранічным псіхічным расстройствам.
Больш падрабязна пра тое, чым і каму могуць дапамагчы БСД, – тут.
3.Ці могуць грудныя імпланты выклікаць рак грудзей?
А. Не. Гэта ж сілікон, ён бяспечны.
Б. Вядома, могуць, гэта ж іншароднае цела – арганізм можа так на яго адрэагаваць.
В. Могуць выклікаць пухліну, але гэта не класічны рак.
Адказ: В. Зараз існуе дыягназ «імплант-асацыяваная анапластычная буйнаклетачная лімфома (BIA-ALCL)». Як правіла, захворванне ўзнікае праз 8-10 гадоў пасля ўстаноўкі імплантаў. У такім выпадку пратэзы выдаляюцца, а злучальнатканкавая капсула цалкам сячэцца. Пакуль у медыцынскай супольнасці няма дакладнага ўяўлення пра паходжанне захворвання і яго «злаякаснасць».
Падрабязна пра рэдкую лімфому ды іншыя рызыкі грудных імплантаў – тут.
4. Ці можа няўменне выказваць эмоцыі стаць прычынай артэрыяльнай гіпертэнзіі і язвы?
А. Што? Гэта ніяк не звязана, інакш у нас шмат хто быў бы гіпертонікам і язвенікам.
Б. Калі трымаць эмоцыі ў сабе, гэта можа выклікаць унутранае напружанне і псіхасаматыку.
В. Можа, але больш лёгкія парушэнні: бяссонніцу, галаўны боль.
Адказ: Б. Існуе такое эмацыянальнае расстройства, як алексітымія (з грэч. «без слоў для пачуццяў»). Гэта складанасць ва ўспрыманні і выказванні ўласных эмоцый і неразуменне пачуццяў іншых людзей. Такія пацыенты могуць скардзіцца на галаўны боль, артэрыяльную гіпертэнзію, праблемы з СКТ, бранхіяльную астму.
Падрабязна пра алексітымію і яе лячэнне – тут.
5. Ці можна не здымаць лінзы некалькі сутак?
А. Здымаць на ноч трэба абавязкова!
Б. Можна. Пра гэта пішуць самі вытворцы лінзаў.
В. Чым меней здымаеш, тым лягчэй пад лінзы адаптуюцца вочы.
Адказ: А. Нягледзячы на ўказанне некаторых вытворцаў на магчымасць шматдзённага нашэння лінзаў, здымаць лінзы на ноч важна, каб вочы аднаўляліся.
Больш падрабязна пра карэкцыю зроку – тут.
6. Ці робіцца чалавек радыеактыўным пасля прамянёвай тэрапіі пры лячэнні раку?
А. Робіцца, бо прамянёвая тэрапія не што іншае, як радыяцыя, якая прыгнятае дзяленне пухлінных клетак.
Б. Часам так, але пры гэтым чалавек бяспечны для навакольных.
В. Вядома ж, не. Гэта ж не «чарнобыльская» доза.
Адказ: Б. Пацыенты пасля прамянёвага лячэння бяспечныя для навакольных і не з'яўляюцца крыніцай выпраменьвання. Выключэнне – брахітэрапія, калі крыніца выпраменьвання імплантуецца ў пухліну на доўгі час, але і ў гэтым выпадку апраменьванне распаўсюджваецца на адлегласць не больш за 1 см.
Падрабязна аб прамянёвай тэрапіі пры анкалагічных захворваннях і іншых спосабах лячэння раку – тут.
Пошук новых магчымасцяў барацьбы з ракам вядзецца ў навуковых інстытутах і лабараторыях усяго свету. Тое, што было прысудам у мінулым стагоддзі (напрыклад, харыёкарцынома), сёння вылечваецца ў 80-90% выпадкаў.
Ствараюцца новыя метады лячэння, вядзецца пошук захворванняў, з якімі яны могуць справіцца. Распавяду пра некаторыя з іх, якія практыкуюцца ў Беларусі.
Ірына Касенка, урач-анколаг, доктар медыцынскіх навук, прафесар, начальнік Адукацыйнага цэнтра РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М.М.Аляксандрава:
ФДТ – новы метад лячэння пухлінаў. У кроў пацыенткі ўводзяць асаблівыя прэпараты – фотасенсібілізатары гематапарфірыны, якія назапашваюцца менавіта ў пухліне. Затым пацыентку падвяргаюць лазернаму ўздзеянню пэўнай даўжыні хвалі. Гематапарфірыны ў клетках пухліны «ўлоўліваюць» гэтае выпраменьванне. І што адбываецца? Правільна! Лазер знішчае клеткі, у якіх назапасіліся гематапарфірыны, а менавіта – пухлінныя. Нармальныя тканкі пры гэтым не пакутуюць, бо не «нахапаліся» фотасенсібілізатара.
У РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі распрацаваная і ўжываецца ФДТ пры перадраку шыйкі маткі (дысплазія, неінвазіўны рак) з выкарыстаннем фотасенсібілізатара фаталону. Ініцыятар распрацоўкі – Таццяна Лапцэвіч, кандыдат медыцынскіх навук.
Гэты арыгінальны варыянт лячэння быў распрацаваны сумесна з доктарам медыцынскіх навук Ю.П.Істоміным, якога можна назваць «піянерам» ФДТ у Беларусі. Апраменьванню лазерам падвяргаюць толькі шыйку маткі.
Праз 2-3 месяцы пасля лячэння шыйка маткі пакрываецца новым здаровым эпітэліем, застаецца эластычнай і паўнавартаснай ва ўсіх сэнсах: маладыя пацыенткі могуць зацяжарыць і мець здаровых дзяцей. Кажу гэта з веданнем справы, бачыла на ўласныя вочы.
Другі варыянт фотадынамічнай тэрапіі можа быць выкарыстаны пры распаўсюджаным раку шыйкі маткі. Калі пухліна прарастае ў похву, каляматачныя тканкі, цела маткі, лімфатычныя вузлы, дык трэба ўздзейнічаць лазерам на ўсю зону росту пухліны.
Як гэтага дасягнуць? У кроў хворай уводзяць фотасенсібілізатар фаталон. А потым лазерам апраменьваюць кроў, якая «прыходзіць» да пухліны і яе адсеваў ва ўсім арганізме. І лазер забівае рак. ФДТ добра пераносіцца пацыентамі.
Адзінае абмежаванне – не дазваляецца знаходзіцца на яркім сонечным святле на працягу 3-х сутак, бо ў гэты час фотасенсібілізатар «працуе» ў арганізме і павышае адчувальнасць тканак да святла.
Спроба лячыць розныя захворванні, у тым ліку пухліннай прыроды, з дапамогай павышэння тэмпературы біялагічных тканак налічвае некалькі тысячагоддзяў. Аднак найбольшае развіццё методык гіпертэрміі прыпала на сярэдзіну-заканчэнне XX стагоддзя.
У СССР родапачынальнікам вывучэння клінічнага ўздзеяння павышаных тэмператур на развіццё злаякасных новаўтварэнняў быў доктар медыцынскіх навук, першы дырэктар нашага РНПЦ М.М.Аляксандраў.
У выніку даследаванняў было ўстаноўлена, што пры награванні пухліна ў параўнанні з нармальнымі тканкамі павольна губляе цяпло. Таму цяпло ў пухліне назапашваецца (да 43-44°С) і выклікае гібель клетак. А пры тэмпературы 40-42°С адбываецца павышэнне адчувальнасці пухліны да прамянёвай і лекавай тэрапіі.
Сёння існуюць устаноўкі для мясцовай (лакальнай), рэгіянальнай (вобласць цела) і агульнай гіпертэрміі.
Супрацьпухлінны эфект гіпертэрміі ўзмацняецца ва ўмовах павелічэння ўтрымання цукру ў крыві. Бліскучая ідэя прафесара-біяхіміка У.С.Шапоты пра супрацьпухліннае дзеянне гіперглікеміі (высокага ўзроўню глюкозы) знайшла эксперыментальнае і клінічнае пацверджанне ў сценах нашага РНПЦ. Ракавыя клеткі прымітыўныя, не маюць «вышэйшых» спецыфічных функцый, затое ўмеюць харчавацца і размнажацца. Пры лішку глюкозы клеткі пухліны захопліваюць яе без кантролю. І што атрымліваецца? Тое ж самае, што з «перагрэвам» гіпертэрміяй! Глюкоза ў вялікай колькасці расшчапляецца ў пухліне да малочнай кіслаты і «падкісляе» пухліннае асяроддзе. А рак кіслае асяроддзе не «любіць». Таму частка клетак гіне.
Зараз у РНПЦ выкарыстоўваецца методыка сумеснага прымянення гіпертэрміі да 42°С, гіперглікеміі і хіміятэрапіі. Навошта хіміятэрапія? Справа ў тым, што ва ўмовах павышэння тэмпературы тканак да 40-42°С лекавы прэпарат у большай меры пашкоджвае пухліну. Вы ж ведаеце, што соль, да прыкладу, значна хутчэй раствараецца ў гарачай вадзе, чым у халоднай. Так і лекі – дзейнічаюць больш актыўна ва ўмовах награвання.
Апісаная вышэй методыка паслужыла асновай для распрацоўкі новага спосабу лячэння распаўсюджанага раку шыйкі маткі, апрабацыю якога мы праводзім зараз.
У 70-х гадах мінулага стагоддзя стала вядома, што пры злаякасных пухлінах назіраюцца глыбокія парушэнні імунітэту. Нашы даследаванні ў 80-х гадах мінулага стагоддзя пацвердзілі гэты факт для раку шыйкі маткі. Далей было ўстаноўлена, што падчас прамянёвай і/або хіміятэрапіі парушэнні імунітэту пагаршаюцца. Што рабіць? Мы апынуліся ў складанай сітуацыі.
Зразумела, што імунітэт трэба ўзмацніць. Але! У інстытуце нас вучылі, што пры злаякасных пухлінах прымяняць імунатэрапію катэгарычна забаронена. І раслінныя імунамадулятары: жэньшэнь, элеутэракок калючы, радыёлу ружовую, леўзею сафралападобную – таксама нельга выкарыстаць. Меркавалі, што, актывуючы імунітэт, мы будзем спрыяць росту пухліны. Але аказалася, што пухліна прымітыўная і аўтаномная, яна «без цара ў галаве» і не рэагуе на імунатэрапію.
Таму ў 90-х гадах мы правялі даследаванне па выкарыстанні імунастымулятараў у хворых на рак шыйкі маткі. Выкарыстоўвалі прэпараты, распрацаваныя нашымі калегамі з Ленінградскай ваенна-медыцынскай Акадэміі: д.м.н., прафесарам У.Х.Хавінсанам і д.м.н., прафесарам У.Г.Марозавым. Гэта былі тымалін, тымаген і эпіталамін (выцяжкі з такіх важных структураў мозгу, як тымус і эпіталамус).
Аказалася, што даданне эпіталаміну і тымаліну да прамянёвай тэрапіі ў хворых на рак шыйкі маткі спрыяла нармалізацыі імуннага статусу і знізіла колькасць прамянёвых рэакцый больш чым у 2 разы – у параўнанні з тымі жанчынамі, якім прэпараты дадаткова не давалі. Акрамя таго, мы высветлілі, што імунамадулятары не стымулявалі рост пухліны. Таму сродкі, якія ўзмацняюць імунітэт, знайшлі шырокае прымяненне ў лячэнні нашых анкалагічных хворых. А канкрэтна тымалін і тымаген пачалі вырабляцца ў Беларусі.
Асобна трэба сказаць пра інтэрфероны, якія выпрацоўваюцца клеткамі імуннай сістэмы арганізма. Сёння вучоныя сінтэзавалі гэтыя рэчывы (інтэрлейкін-2, раферон А, інтроны А), і яны з поспехам выкарыстоўваюцца пры лячэнні раку шыйкі маткі ў шэрагу клінік.
Зараз імунатэрапія раку перажывае бурнае развіццё. У прыватнасці, у нашым Цэнтры ідуць даследаванні па распрацоўцы супрацьракавых вакцынаў з выкарыстаннем дэндрытных клетак пры каларэктальным раку і гліяльных пухлінах галаўнога мозгу. На гэтыя распрацоўкі ўскладаюцца вялікія надзеі.
Цяпер вы знаёмыя з новымі метадамі супрацьракавага лячэння, якія прапануе афіцыйная медыцына. Напэўна, захочаце пачуць ад мяне канкрэтныя дадзеныя пра магчымасці лячэння гэтымі метадамі.
Традыцыйная медыцына, накіраваная на знішчэнне пухліны, вылечвае рак у крыху больш за палову пралечаных людзей.
Пры раку цела і шыйкі маткі гэты паказчык складае каля 60%.
У выпадку раку маткі I-й стадыі шанцы вылечыцца павышаюцца да 80-98% (чым меней пухліна, тым вынік лепшы).
Хачу асобна заўважыць, што такога высокага выніку сёння не можа даць ні адзін з вышэйапісаных альтэрнатыўных метадаў лячэння.
Чытайце ў наступным матэрыяле: Ці дапаможа пры раку фітатэрапія, галаданне, сыраядзенне ды іншая альтэрнатыва.
Іншыя матэрыялы аўтара глядзіце тут.
Успышка сезонных вірусных інфекцый сёлета звязаная з небяспекай новага віду каранавіруса CoViD-19, які распаўсюдзіўся з Кітая.
Каранавірус падобны да рэспіраторнага захворвання, аднак адрозніваецца больш цяжкім цячэннем хваробы ад тых ВРВІ, якія ўжо ёсць на тэрыторыі Беларусі: грып, адэнавірусная інфекцыя, рэспіраторна-сінцытыяльная вірусная інфекцыя і г.д.
Новы каранавірус зараз перадаецца толькі ад чалавека да чалавека. Сам па сабе ўзбуджальнік вельмі няўстойлівы ў навакольным асяроддзі і гіне на працягу некалькіх гадзін нават без уздзеяння на яго дадатковых фактараў. Таму ўжыванне фруктаў, якія прыбылі з рэгіёну, дзе рэгіструецца вірус, і тым больш атрыманне пасылак абсалютна бяспечнае. Вірус не можа перадацца такім шляхам.
Акрамя паветрана-кропельнага, захоўвае актуальнасць кантактны шлях перадачы інфекцыі. Размова пра парушэнне асабістай гігіены і кашлявога этыкету, калі хворы замест насоўкі пры кашлі і чханні прыкрываецца рукамі, потым бярэцца за дзвярную ручку, поручань ды і інш. Таму рэкамендуецца часцей мыць рукі з мылам, прычым не менш за 20 секунд, а таксама выкарыстоўваць антысептык.
Калі вы вярнуліся з краінаў, дзе рэгіструюцца выпадкі каранавіруснай інфекцыі, і адчулі недамаганне (ёсць рэспіраторная сімптаматыка, павысілася тэмпература) або з'явілася інфармацыя пра тое, што людзям, з якімі вы кантактавалі, пастаўлены дыягназ каранавіруснай інфекцыі, дык як мага раней звярніцеся па медыцынскую дапамогу. Пры гэтым не трэба карыстацца грамадскім транспартам, лепей выклікаць хуткую медыцынскую дапамогу, якая вас транспартуе ў інфекцыйны стацыянар. Там урачы альбо пацвердзяць меркаваны дыягназ, альбо патлумачаць ваш стан іншай паталогіяй.
Групы рызыкі па каранавіруснай інфекцыі:
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
Калі раней існавала меркаванне, што мужчына павінен быць толькі крыху прыгажэйшым за малпу, дык сёння прадстаўнікі моцнага полу могуць скласці канкурэнцыю жанчынам па колькасці сродкаў догляду на палічках у ванным пакоі. І ўжо зразумела, што на конкурсе прыгажосці мы чакаем убачыць гламурнага і «прылізанага» субтыльнага юнака.
Госць праекта «Пра што маўчаць мужчыны», удзельнік міжнароднага конкурсу прыгажосці Mister Ocean 2017 Ігар Сенюць разбівае гэты стэрэатып. Мы пагутарылі з Ігарам і даведаліся, чым, на яго думку, характарызуецца сапраўдная мужчынская прыгажосць. І ці справядлівыя ўяўленні пра тое, што прыгожы аўтаматычна азначае не дужа разумны, легкадумны.
Ігар, раскажы крыху пра сябе. Чым займаешся па жыцці? Як звязаны з мадэлінгам і чаму вырашыў удзельнічаць у конкурсе прыгажосці?
Я працую бізнэс-аналітыкам. Адказная і напружаная сфера дзейнасці. Каб не раскісаць і захоўваць цікавасць да жыцця, актыўнасць, заўсёды імкнуся знаходзіць захапленні. Спорт са мной з маіх 3-х гадоў, калі бацька пачаў прывіваць мне любоў да фізічных нагрузак. Не ўяўляю сваю раніцу без расцяжкі.
У бок мадэльнага бізнэсу я не глядзеў. Не думаў, што падыходжу. Звычайна мадэлі худзенькія, а я хутчэй хлопец байцоўскага тыпу. Да таго ж, захапленні рукапашным боем даюць пра сябе ведаць: на твары ёсць шнары. А дзеля індустрыі прыгажосці гэта непрымальна. Але ўсё ж такі, калі сябры распавялі пра тое, што спартыўны клуб шукае мадэль для рэкламы, вырашыў рызыкнуць. Мяне выбралі, так я трапіў у маладое мадэльнае агенцтва K&Q models. Там мне і прапанавалі паспрабаваць свае сілы на міжнароднай арэне.
І я падумаў: «Чаму б не здзейсніць штосьці незвычайнае і запамінальнае на сваё 30-годдзе?!» Нягледзячы на тое, што ўзрост удзельнікаў быў да 28 гадоў, арганізатары мяне запрасілі. Дарэчы, аказалася потым, што сярод канкурсантаў былі 32-гадовыя і 35-гадовыя хлопцы. А самаму малодшаму з Казахстана ледзь пераваліла за 16. Ён увесь час хацеў дадому. Даводзілася яму тлумачыць, што гэта конкурс, дзе ён з'яўляецца прадстаўніком сваёй краіны.
Распавядзі падрабязна пра конкурс. Дзе ён праходзіў? Колькі краінаў удзельнічала? На што звярталі ўвагу суддзі?
Конкурс праходзіў у Тайвані ў лістападзе 2017 года. У ім бралі ўдзел прадстаўнікі 49 краінаў. На працягу двух тыдняў мы рыхтаваліся да фінальнага шоу, удзельнічалі ў фотасесіях, а таксама падарожнічалі па ўсёй краіне, знаёміліся з яе культурай. Гэта сталася самым цікавым. Увесь гэты час арганізатары, якіх мы спачатку нават не ведалі ў твар, сачылі за намі, слухалі размовы, назіралі за паводзінамі. І ў выніку кагосьці адзначалі як кандыдата ў «чорны» спіс, а кагосьці выдзялялі станоўча.
Улічвалася ўсё: як ты можаш вырашыць канфлікт, як стасуешся з іншымі, ці паважліва адгукаешся пра мясцовую кухню, ці атрымліваеш асалоду ад гасціннасці гаспадароў альбо ўвесь час незадаволены. Праглядаліся і сацыяльныя сеткі: што ўдзельнік піша пра конкурс, што публікуе, як адгукаецца. Бо на спаборніцтвах на сцэне лёгка быць пазітыўным, усмешлівым чалавекам, добрым акцёрам. Важна тое, якім ты застаешся, калі вяртаешся ў рэальнае жыццё. Мне ў гэтым плане было цікава кінуць сабе выклік.
Сярод удзельнікаў былі людзі з цалкам розных культур. Мне хацелася пагутарыць з кожным, гэта незабыўны міжнародны вопыт узаемадзеяння. Пасля конкурсу я зразумеў, што мы, людзі, абсалютна аднолькавыя. У нас адны і тыя ж звычкі, жарсці, жаданні, мары. Дзякуючы кіно, музыцы нашы культуры робяцца інтэрнацыянальнымі, падобнымі шмат у чым. Але важна берагчы і свае традыцыі. Яны робяць цябе багацейшым, цікавейшым.
Напрыклад, хлопцы не маглі зразумець, навошта мы даем нырца ў палонку ў мароз. Я растлумачыў ім, што гэта пераадоленне, фізічнае і духоўнае ачышчэнне. Для іх гэта было дзіўным, але выклікала шмат захаплення.
Ёсць меркаванне, што ўдзельнікі конкурсаў прыгажосці – не надта разумныя людзі...
Пабываўшы на конкурсе, магу сцвярджаць, што гэта не так. Знешнасць у такіх спаборніцтвах, вядома, адыгрывае ролю, але калі ёсць толькі яна, дык разглядаць цябе сур'ёзна як канкурэнта ніхто не будзе. У 90% удзельнікаў, акрамя знешніх дадзеных, ёсць яшчэ незвычайныя захапленні, інтарэсы ў жыцці, амбіцыйныя праекты і г.д.
Суддзі і фундатары вырашалі, хто лепшы. Я выйшаў у паўфінал. Але ў топ-5 пераможцаў не трапіў. Каб туды патрапіць, трэба мець добрых фундатараў, якія прасоўваюць мадэль. Перамогу атрымаў прадстаўнік Босніі і Герцагавіны, другое месца дасталася Чарнагорыі, трэцяе – Японіі, а чацвёртае і пятае – Румыніі і Перу адпаведна. Я перамог у самой мужчынскай намінацыі – «Mister Best Body».
Як ты ставішся да гэтага тытулу? Ён неяк дапамог табе ў жыцці?
Мне падабаецца тытул «Лепшае мужчынскае цела». Гэта азначае, што тое, што я ўкладваў у сябе, ацанілі і суддзі з усяго свету. Многія хлопцы пачалі пытацца ў мяне пра мой лад жыцця, трэніроўкі. Я зразумеў, што зараз магу даваць парады больш упэўнена, бо мой досвед падмацаваны і меркаваннем сусветнай грамадскасці.
Цяпер шмат розных гуру, кніг, парадаў пра тое, як трэба жыць, харчавацца, трэніравацца. Магу сказаць, што важна слухаць сваю інтуіцыю. Для падтрымання здаровага цела вельмі важны паўнавартасны сон. У плане харчавання я стараюся слухаць свой арганізм і есці тое, што ў дадзены момант больш патрабуецца. Гэта датычыцца і прысмакаў, і мяса. Зараз у любых прадуктах мноства кансервантаў, таму хлеб і малако магу па паўгадзіны выбіраць, вывучаючы этыкеткі.
Я супраць любых хімікатаў для росту мышцаў Лічу, што лепшае, – гэта знаходзіцца на піку сваёй генетычнай формы. Ну, а пасля конкурсу арганізатары адзначылі не толькі маю фізічную падрыхтоўку, але і дысцыпліну (дапамагла служба ў войску), дыпламатычнасць. Таму мяне запрасілі стаць адным з арганізатараў жаночага конкурсу прыгажосці. Ён прайшоў у Кітаі ў верасні 2019 года.
Дык у чым жа заключаецца сучасная мужчынская прыгажосць? Любому мужчыну, які хоча быць прыгожым, абавязкова мець рэльефнае цела?
Цела – пытанне густу. Чытаў неяк даследаванне пра тое, каго схільныя слухаць людзі: мужчыну з вялізнымі напампаванымі мышцамі ці нармальнага, але падцягнутага і моцнага. Аказалася, што другога. У мужчынскай прыгажосці, на мой погляд, галоўнае – харызма, мужчынскі стрыжань, здольнасць пераадольваць цяжкасці, ставіць сабе мэты і ісці да іх.
А знешнасць – справа другарадная. Абавязкова быць чыстым, ахайным, дагледжаным, але без усіх гэтых празмернасцяў, якія ўласцівыя хутчэй жанчынам. Хаця, калі я збіраўся ехаць на конкурс, арганізатары напісалі, каб усе бралі з сабой сваю касметыку. Я яшчэ здзівіўся, пра што яны. Прыехаў, а там у хлопцаў – па два чамаданы крэмаў. І танальнік, і сродкі для пятак, локцяў... Для мяне гэта незразумела.
Дарэчы, першапачаткова перад конкурсам, праглядаючы анкеты канкурсантаў, я быў упэўнены, што шанцаў у мяне няма ніякіх. Ідэальныя кубікі прэса, параметры цела, да якіх мне яшчэ трэніравацца і трэніравацца. Аказалася, што граматныя фотасесіі і фоташоп робяць цуды.
У рэальнасці я хлопцаў з малюнка не ўбачыў. І нават былі неспадзяванкі. Паколькі спалі мы па 2-3 гадзіны ў суткі, елі пры 40-градуснай спякоце мала (а некаторыя наогул не пераносілі нацыянальную кітайскую кухню), дык многія «качкі», якія былі раздзьмутымі за кошт хіміі, за 2 тыдні добра так «здзьмуліся». Ну, а я застаўся такім жа, што павялічыла маю канкурэнтную перавагу.
Дарэчы, падобная сітуацыя была і з жаночымі конкурсамі прыгажосці. Дзяўчаты выглядалі зусім не так, як на фота. Няроўнасці скуры, цэлюліт спісвалі на «цяжкі пералёт». Затое калі ўбачыў канкурсантак на сцэне, быў уражаны. Гэта былі дзівы. Узнікла нават пытанне: гэта конкурс прыгажосці ці касметыкі?! Я ўсё ж такі за натуральнасць.
Наколькі ведаю, удзельнічаць у звычайных конкурсах прыгажосці могуць толькі незамужнія/нежанатыя, але ты на час правядзення Mister Ocean 2017 быў жанаты. Гэта не сталася прычынай разладу ў сям'і?
У конкурсах удзельнічаюць людзі з самым розным статусам. Просьбы, каб чалавек быў вольным, звязаныя з тым, што звычайна на хвалі поспеху ў многіх зносіць дах, і яны спяшаюцца разбурыць адносіны.
Асабіста я да гэтага падышоў па-іншаму. Паколькі займаюся баявымі мастацтвамі, дык і прытрымліваюся адпаведнай філасофіі: пераадолець у першую чаргу трэба сябе. Я ведаў, што пасля конкурсу да мяне будзе шмат увагі з боку дзяўчат. Так і было. Я атрымліваў шмат лістоў з усяго свету. Але не сышоў з дому, не разваліў шлюб, бо дакладна ведаў свае прыярытэты. І мне нават цікава было сябе праверыць: ці змагу выстаяць.
Мець стасункі з жанчынамі мне цікава больш у плане пашырэння кругагляду. Але тэматыкі строга абмежаваныя. Я не магу заляцацца да кожнай, ажаніцца з кожнай і г.д. Мая жонка заўсёды мяне падтрымлівае, ведае пра мае каштоўнасці. А цяпер і я ўгаворваю яе паўдзельнічаць у конкурсе прыгажосці. Бо гэта выдатная магчымасць прайсціся па ўсіх сваіх ўнутрыасобасных якасцях.
Фота – Аксана Жураўлёва і з асабістага архіва Ігара Сенюця.
Відэа – Святлана Стахоўская, Андрэй Васкрасенскі.
28 лютага – Анісім Аўчар. Калі вы – дачнік-агароднік, дык загартоўваем насенне! Калі аматарка вязання – ніткі.
29 лютага – Касьянаў дзень: з хаты не выходзім і не жэнімся!
І вось мы ўжо ўшчыльную ў гэты высакосны год падышлі да аднаго з самых незвычайных дзён, які з’яўляецца на календарах толькі 1 раз у 4 гады: 29-га лютага, Касьянаў дзень. Але папярэднічае яму 28-га лютага, Анісім Аўчар. І найбольш яго шануюць тыя, хто трымае авечак! Але і дачнікам-агароднікам Анісім таксама цікавы …
Прачытала, што зазвычай на Анісіма зіма лютуе – і ажно засмяялася! Так, зусім хутка мы перастанем жартаваць на гэтую тэму і ўжо задумаемся пра тое, якім выдасца наша лета-2020. Тым больш, што ў аматараў працы на зямлі і нагода для гэтага ёсць. Бо даўней менавіта на Анісіма Аўчара нашы продкі загартоўвалі насенне: выносілі яго на тры дні на мароз! І лічылася, што пасля гэтага яно ўзыдзе дружна.
Зрэшты, наколькі мне вядома, насенне не ўсіх культур любіць вось такую загартоўку. Таму калі хтосьці вырашыць пераняць традыцыю, лепей спачатку пачытаць адпаведную інфармацыю ў сеціве на аўтарытэтных сайтах.
А традыцыі «загартоўкі» даўней пераймалі нават майстрыхі! І яны на Анісіма выносілі на мароз… маток новай пражы! Нібыта пасля гэтага яна рабілася больш моцнай.
А што да трымальнікаў авечак, дык яны прасілі, уявіце сабе, у тых жа зорак (!), каб паспрыялі здароўю гэтых жывёл і вялікаму прыплоду.
І калі зазвычай Анісім перадае эстафету адразу каляндарнай вясне (за 28-м чыслом, апошнім днём лютага, ідзе 1-га сакавіка), дык раз у чатыры гады ён сустракаецца з Касьянам.
Памятаю, у дзяцінстве заўсёды было цікава: а як гэта – адзначаць свой дзень народзінаў… 1 раз у 4 гады??? Прызнацца, дагэтуль асабіста не знаёмая з народжанымі 29-га лютага. А вы?! Затое шмат гісторый чула пра тое, калі нованароджаных запісвалі на пазнейшую дату. Каб не маяліся па жыцці.
І чаму ж такі Касьян нешчаслівы? Ды, паводле легенды, праштрафіўся ён. Калі гуляў па Зямлі з Міколам, не захацеў дапамагчы мужыку, чый воз з дровамі захрас у гразі. Пабаяўся выпэцкаць сваю прыгожую вопратку. А Мікола не пабаяўся. Менавіта таму Бог даў Міколу два святочныя дні на год, а Касьяну – той самы 1 раз у чатыры гады. Легенда легендай, але штосьці ў гэтым ёсць, ці не так?! Дапамагай бліжняму свайму…
З гэтай нагоды ці не, але ўвесь дзень Касьянаў лічыўся нешчаслівым. Нашы продкі, асабліва тыя, хто аддана верыў у прымхі, стараліся ў гэты дзень нават на вуліцу не выходзіць! Бо лічылі: на каго зірне Касьян, таго чакаюць усялякія нешчасці. Выраз «Касьянава вока» чулі?!
Прымхі прымхамі, але ж мы ў 21-ым стагоддзі жывем! 🙂 А там… Хто яго ведае. Субота… Можна і дома пасядзець. На ўсялякі выпадак. Тым больш, калі зноў якую непагадзь паабяцаюць. Дома здаравей будзем!
Да таго ж, нашы продкі верылі, што не трэба на Касьяна распачынаць новыя справы – нічога не атрымаецца. Нельга вандраваць і пускаць на начоўку вандроўнікаў. І жаніцца таксама нельга!
Ой, а пра якую я цікавую традыцыю замежжа прачытала! Доўга смяялася. Толькі не ведаю, ці насамрэч яна існуе зараз. У некаторых краінах (Шатландыя, Ірландыя) 29-га лютага жанчыны… робяць прапанову мужчынам! Рукі і сэрца! А тыя не могуць ад яе адмовіцца! І павялося тое ажно з 5-га стагоддзя! Як вам?! 🙂
Зрэшты, прадстаўнікі моцнай паловы чалавецтва таксама прыдумалі ход у адказ! Ну, калі жаніцца зусім не хочацца. Яны проста дома сядзяць (Касьян жа, з хаты не выходзім!) і нікому дзверы не адчыняюць. Эх, бедныя жанчыны… Якія захочуць да такіх «пасватацца»…
А вам што з пералічаных прыкметаў ды традыцый болей даспадобы 28-га і 29-га лютага?! Мне блізкае – загартоўка насення, пражы і… дома сядзець! 🙂
25 сакавіка вядомы беларускі актывіст рыхтуецца накіравацца ў кругасветнае падарожжа на ручным ровары (веласіпедзе). Такі прэцэдэнт будзе першым у свеце! Пра гэта Аляксандр Аўдзевіч распавёў на прэс-канферэнцыі, прысвечанай будучай вялікай вандроўцы.
World Inclusive Travel – такая назва абраная нездарма. Бо адна з мэтаў Сашы – даследаваць самому і паказаць іншым, як жывуць людзі з абмежаванымі магчымасцямі ва ўсім свеце.
Падарожжа па задумцы Аляксандра будзе доўжыцца ад года да паўтара. Прывязвацца да датаў і краінаў ён не хоча: плануе зрабіць паездку максімальна інтэрактыўнай і спантаннай. А гэта значыць, што на працягу ўсяго шляху любы зацікаўлены можа пісаць і прапаноўваць заехаць пагасціць у пэўнае месца, дзе жыве чалавек з інваліднасцю, які гатовы пагутарыць. Дарэчы, усе свае перамяшчэнні Саша Аўдзевіч будзе фіксаваць на камеру і выкладваць на сваіх каналах у YouTube (https://www.youtube.com/channel/UC7Yg7XFk1kPxZDnH17BvbfQ), Telegram, а таксама ў Facebook (https://www.facebook.com/sasha.avdevich?ref=br_tf&epa=SEARCH_BOX), Instagram https://www.instagram.com/avdevich/?fbclid=IwAR0DfNUuOcyE9i0cs6lLFripe50XswWRWtxTeQyeFpEzgCB72_NS255TZq4.
Што адрознівае абывацеля ад бясстрашнага героя? У першага ёсць мноства «але», чаму задуманае зрабіць не атрымаецца. У другога заўсёды напагатове варыянты рашэння.
Напрыклад, першапачаткова для такіх падарожжаў наогул не было прыдумана сродку перамяшчэння. Дарагі ручны ровар з Аўстрыі, які нагледзеў Саша, не быў прыстасаваны для таго, каб ззаду яшчэ «манціравалася» інвалідная каляска. Даводзілася звяртацца з эксклюзіўнай замовай і прыдумляць дызайн самому. Балазе, ёсць фундатары, якія падтрымліваюць актывіста. Хэндбайк правераны, у 2016 годзе Аўдзевіч праехаў на ім усю Еўропу. Але на ўсялякі выпадак рыхтуецца прайсці курсы па рамонце ровара.
Таксама ў планах – сустрэча з урачамі і фармацэўтамі для таго, каб сабраць у дарогу неабходныя лекі і пралічыць, калі лепей рабіць прышчэпкі перад наведваннем экзатычных краінаў. Аптымістычна настроены Аляксандр і з нагоды магчымай небяспекі ў выглядзе каранавіруса. Выйсце адно: пастаянна сачыць за навінамі і не лезці на ражон. Ехаць туды, дзе ў пэўны момант будуць ачагі віруса, вандроўнік не мае намеру.
Падстрахаваўся Саша і з нагоды сувязі: з сабой будуць два тэлефоны і сонечная батарэя – на выпадак, калі падзарадзіцца не будзе магчымасці.
Аляксандра Аўдзевіча язык не паварочваецца назваць інвалідам-калясачнікам. З іншага боку, менавіта такія людзі, як ён, цалкам змяняюць успрыманне гэтых слоў. Слова «інвалід» можа не асацыявацца ў нас з адзінотай, пустэльніцтвам і панурасцю. Менавіта гэтага актывіст і дамагаецца.
Саша сапраўды стаў героем для многіх беларусаў, як з роднай Ліды, так і з ўсёй рэспублікі. Усіх актыўнасцяў і не запомніш: арганізацыя курсаў «Інклюзіўны барыста», вечарыны для людзей з абмежаванымі магчымасцямі, безбар'ерны кінатэатр, пляж, інклюзіўная трэнажорная зала, дапамога ў працаўладкаванні і многае іншае. І самае галоўнае: ён – звяно, якое звязвае, жывы і сапраўдны арыенцір для тых, хто страціў надзею і гатовы апусціць рукі.
Каманда партала 24health.by будзе сачыць за падарожжам Аляксандра Аўдзевіча і распавядаць сваім чытачам пра самыя цікавыя моманты з жыцця людзей з абмежаванымі магчымасцямі з іншых краінаў.
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
Фота – Святлана Стахоўская (з прэс-канферэнцыі) і з архіву Аляксандра Аўдзевіча.
У мерапрыемстве бяруць удзел: Беларускі дзяржаўны ансамбль «Песняры», спявак Васіль Сушко, удзельніца шоу «Голас» Патрыцыя Курганава, спявак Аляксей Крэчат, кампазітар і музыкант Вячаслаў Бабкоў. А самі дзеці вельмі хвалююцца і чакаюць гэтае выступленне!
Давайце раздзелім з імі радасць! Падтрымаем іх маральна. Бо яны сапраўды заслужылі.
Дабрачынны вечар адбудзецца 29 лютага ў 18.00 у КЗ «Верхні горад». Па пытаннях набыцця білетаў і па дадатковую інфармацыю звяртацца па тэлефоне: +37529 1087254. Падзяліцеся, калі ласка, гэтай інфармацыяй з роднымі, сябрамі, знаёмымі, у сацыяльных сетках… Давайце падорым свята сабе і дзецям!
Падпісвайцеся на наш канал у Telegram, групы ў Facebook, «УКантакце», у «Аднакласніках» – і будзьце ў курсе свежых навінаў! Толькі цікавыя відэа на нашым канале YouTube, далучайцеся!
Ужо з гары пакацілася Масленіца… Масленічны тыдзень набірае разбег. Напрыканцы яго, у першы дзень каляндарнай вясны, 1-га сакавіка, нас чакае Даравальная нядзеля. А сёння, 26-га лютага, – Мартынаў дзень. Ці – Марцініянаў. І таксама – адмысловыя народныя традыцыі, у тым ліку і са здароўем звязаныя.
Цікава, што дзень гэты нашыя продкі называлі яшчэ Светлым. І лічылі, што трэба ад дрэнных думак ды спакусаў ачысціць галаву, задумацца пра ўмацаванне сям’і, а таксама ў прамым сэнсе ачысціцца ад бруду, старанна прыбраўшыся ў хаце. Хто не палянуецца, таго павінны чакаць поспех і ўдача ва ўсіх справах і пачынаннях – у далейшым.
Эх, і чаго ж 26-га ў нас – серада?! Паспрабуй прыбрацца, калі цалюткі дзень на працы ды яшчэ плюс дарога да яе і назад... Ну, хаця б абазначыць тады прыбіранне занятым працоўным людзям можна. Увечары. А раілі найперш скласці рэчы ў шафах ды вымесці смецце з усіх куткоў, куды, магчыма, падчас шараговага прыбірання рукі не даходзяць.
А цяпер – непасрэдна пра зоркі і здароўе. Вачэй. Праўда, тут розныя крыніцы падаюць розную інфармацыю. У адной – што ўвечары (апоўначы, уночы) трэба выйсці на вуліцу, глядзець у неба, калі на ім бачныя зоркі, і зваць іх па імёнах. Вось пытанне: па якіх? Па назвах??? У старажытнасці лічылася, што зоркі пачнуць тады ў адказ свяціць ярчэй, і гэта дадасць вачам зоркасці. Асабліва раілі так рабіць людзям з дрэнным зрокам.
Альбо маюць рацыю ўсё ж іншыя крыніцы?! Маўляў, белыя зоркі – гэта душы памерлых, якіх абавязкова памінаюць 26 лютага, у Мартынаў дзень. І трэба іх клікаць па імёнах, узіраючыся ў зорнае неба. Гэта і ўспамін, і ўшанаванне, і памяць роду. І – просьба дапамагчы ў цяжкую хвіліну.
Мне здаецца, што і адно, і другое мае права на жыццё. Галоўнае – каб зоркі былі бачнымі. Вось як увечары 24 лютага, у панядзелак. Цёмнае-цёмнае, але зусім не злавеснае неба. Прыгожае. Аксамітнае. Як покрыва. І на ім такія ўжо яркія зоркі! Ды столькі іх! Як бывае самай сапраўднай зімой у вялікі-вялікі мароз! Паглядзім, ці парадуе нас такой жа прыгажосцю гэты вечар…
А я, мабыць, так і буду ўвесь час, гледзячы ў зорнае неба… Не, не пра паляпшэнне зроку думаць. А прыгадваць сваё маленства, настольную гульню, падчас якой былі вывучаныя ўсе назвы зорак, сузор’яў, планет… Тагачасныя багатыя проста на снег і мароз зімы з вось такімі яркімі-яркімі зоркамі…
Я буду прыгадваць, як напрыканцы 2012-га-напачатку 2013-га часта ўзіралася ў зорнае неба – у надзеі пабачыць маленькую яркую кропку, якая рухаецца. І выглядала я там не самалёт, не зорку, якая падае… А Міжнародную касмічную станцыю, дзе знаходзіўся ў той час мой аднакласнік, трэці касманаўт – ураджэнец Беларусі Алег Навіцкі.
Гэта ж колькі часу прайшло пасля самага першага яго старту… І нават фільм «Зямляк» мы паглядзелі. Алег Навіцкі здзейсніў ужо і другі касмічны палёт. Рыхтуецца да трэцяга… А я ўсё ніяк не магу ўкласці ў галаве: як гэта??? Быць там, сярод зорак?! Так блізка, што, здаецца, можна пакратаць любую… І глядзець на іх, колькі хочаш! У любы дзень ці ноч, паляпшаючы зрок.
Ну што, шаноўныя сябры, будзем сёння глядзець на зоркі?! 🙂
А вяртаючыся да іншых прыкметаў, традыцый і абрадаў Мартынавага дня… Не, пра зімовыя прыкметы на вясну я нават і ўзгадваць не буду! Бо зімы як не было, так і няма. Ужо ў сеціве кажуць пра тое, што яна ўвойдзе ў гісторыю як зіма, якой… не было.
А вось гаспадыням трэба мець на ўвазе, што шыць, ткаць, вышываць, прасці сёння, па ўяўленнях нашых продкаў, нельга! Бо гэта нібыта можа прывесці да пагаршэння зроку. Вось такі ён, гаспадар гэтага дня – Мартын. Дае адпачыць жанчынам… 🙂 Хаця для многіх прыбіранне – праца, а рукадзелле – якраз-такі адпачынак. Я асабіста таксама сярод гэтай большасці.
26-га лютага не раяць прымаць паспешлівых рашэнняў, высвятляць адносіны, займацца грашовымі справамі (у тым ліку і планаваць пакупкі). Затое можна і трэба сустракацца са старымі сябрамі, а маладым сем’ям – збірацца разам і дзяліцца вопытам сумеснага жыцця!
А напрыканцы мне хочацца працытаваць маё любімае з творчасці нашага беларускага паэта Максіма Багдановіча. Здаецца, і да Мартынавага дня, калі таксама не раілі сварыцца, яно падыходзіць як найлепш. Памятаеце?! «Хто мы такія? Толькі падарожныя, – папутнікі сярод нябёс. Нашто ж на зямлі Сваркі і звадкі, боль і горыч, Калі ўсе мы разам ляцім Да зор?»
Калі на скуры раптам з'яўляюцца пузыркі і пачырваненне, частка беларусаў ідзе ў аптэку з просьбай даць «штосьці ад алергіі». Іншыя ж «нагугліваюць» сабе і дыягназ, і варыянты лячэння. Праблема толькі ў тым, што гэтыя самыя пузыркі, якія для абывацеля выглядаюць прыкладна аднолькава, насамрэч з'яўляюцца прыкметай зусім розных захворванняў, аб'яднаных у групу везікулёзных дэрматозаў.
Прычыны такіх высыпанняў розныя. Гэтак жа, як і лячэнне. А паставіць дыягназ па фота часам не зможа нават дасведчаны ўрач! Іншая распаўсюджаная праблема – напісана ў інтэрнэце быццам бы ўсё дакладна, але пра нюансы менавіта вашай сітуацыі ніхто там не раскажа. А іх можа быць вельмі шмат. І тычацца яны нават такога распаўсюджанага захворвання, як атапічны дэрматыт.
Што такое везікулёзныя дэрматозы і як яны выяўляюцца? Чаму інфармацыю, якую вы прачыталі ў інтэрнэце, трэба абавязкова звяраць з урачом? Як часта наведваць дэрматолага і чаму непажадана мяняць спецыяліста? Чаму выпісаныя ўрачом дарагія крэмы «не дапамагаюць»? Пра гэта журналісту Слушна распавялі дэрматолагі медыцынскага цэнтра «Любімы доктар».
Да групы везікулёзных дэрматозаў можна аднесці многія скурныя захворванні запаленчага характару, якія выклікаюцца рознымі прычынамі, але пры гэтым суправаджаюцца высыпаннем пузыркоў на скуры. Найбольш тыповыя прадстаўнікі гэтай групы: экзэма, алергічны дэрматыт, потніца, дысгідроз, дысгідратычная экзэма, просты герпес, апяразваючы герпес (лішай). Вядома, аднолькавымі гэтыя пузыркі выглядаюць толькі для неспецыялістаў.
Захворванне | Прычыны (этыялогія) | Праявы (клініка) |
Экзэма | Эндагенныя (унутраныя): любое ўнутранае захворванне, змены паказчыкаў крыві, траўмы... Словам, усё, што можа прывесці да стрэсу і запуску аўтаімунных працэсаў. Экзагенныя (знешнія) фактары: бытавая хімія, расліны, кантакты з раздражняльнымі вадкасцямі, жывёламі, фарба для валасоў. Экзэма можа быць набытай. | Палімарфізм (розны характар) высыпанняў: пузыркі, пачырваненні, ацёк ды інш. Высыпанні сіметрычныя, часцей на адкрытых участках скуры, суправаджаюцца свербам. |
Алергічны дэрматыт | Кантакт скуры з хімікатамі, лекавымі сродкамі, бытавой хіміяй, раслінамі, касметыкай, прыём антыбіётыкаў. | Ацёк, гіперэмія, пузырковыя высыпанні, схільнасць да групоўкі, сверб, паленне |
Потніца | Узмоцненае выдзяленне поту і запаволенае яго выпарэнне (перагрэў, высокая тэмпература паветра або занадта цёплая, сінтэтычная вопратка). | Пузыркі 1-2 мм з празрыстай вадкасцю (спіна, шыя, канечнасці). |
Дысгідроз | Парушэнне потавыдзялення на фоне нервова-эндакрынных зменаў, стрэсу (часцей бывае ўвесну, улетку). | Пузыркі на далонях, падэшвах ступняў, часам на зваротнай паверхні кісцей. Могуць быць сверб, боль. Новыя пузыркі не з'яўляюцца. Доўжыцца да 10 дзён. |
Дысгідратычная экзэма | Кантакт з алергенамі (часта ў людзей, якія працуюць з металам, дрэвам, хімікатамі) + моцны стрэс. | Востры пачатак пасля нервовых узрушэнняў, кантакту з раздражняльнымі рэчывамі. Скура азызлая, гіперамаваная. Пузыркі пастаянна павялічваюцца, можа далучыцца другасная інфекцыя. Боль, сверб, паленне. |
Просты герпес | Вірус простага герпесу (I і II тып), пераахаладжэнне, ліхаманка, траўма, парушэнне працы СКТ, стрэс. | Скура чырвоная, азызлая. Пузыркі згрупаваныя, іх змесціва празрыстае. |
Апяразваючы герпес (лішай) | Зніжэнне імуннай абароны да віруснай інфекцыі. Узнікае на фоне віруса, ідэнтычнага вірусу вятранкі. | Група больш буйных пузыркоў на счырванелай скуры на адным баку грудзей, жывата, паясніцы, плячэй, патыліцы, галаве. Агульнае недамаганне. |
Дайсці ўсё ж такі да дэрматолага рэкамендуюць і па іншай прычыне. Сайтаў з прафесійнай інфармацыяй цяпер шмат. Магчыма, вы зможаце выставіць сабе ці дзіцяці дакладны дыягназ і нават выкажаце здагадку пра лячэнне. Але падводныя камяні ўсё ж ёсць: дазіроўка, працягласць, а таксама невялікія нюансы, пра якія можа ведаць толькі спецыяліст.
Напрыклад, падыходы да лячэння такога распаўсюджанага сярод дзетак захворвання, як атапічны дэрматыт, за апошнія гады кардынальна змяніліся. Калі раней лічылася, што такога малыша трэба абавязкова саджаць на строгую дыету, пры гэтым не купацца ў перыяд абвастрэння, дык цяпер гэтыя абмежаванні знятыя. Дарэчы, падыходзіць гэтая інфармацыя і для дарослых. Сярод тых, хто пакутуе ад атапічнага дэрматыту, іх каля 1-2%.
Базавай тэрапіяй у лячэнні атапічнага дэрматыту лічаць прымяненне спецыяльных змякчальных сродкаў – эмаліентаў. Яны ўвільгатняюць скуру, аднаўляюць яе бар'ерную функцыю, значна падаўжаюць рэмісію захворвання, павышаюць эфектыўнасць супрацьзапаленчай тэрапіі, ліквідуюць сверб. Аднак урачы сутыкаюцца з тым, што мала хто з бацькоў ведае пра існаванне такіх касметычных сродкаў. Яшчэ меней – пра тое, як імі граматна карыстацца.
Пры наяўнасці хранічных скурных захворванняў дэрматолагі рэкамендуюць звяртацца па кансультацыю кожныя паўгода. І абавязкова – у перыяд абвастрэння. Бо толькі прафесіянал можа разабрацца ва ўсіх тонкасцях скурных высыпанняў. «Гуглу» такая задача не пад сілу!
На сусветным б'юці-рынку мас-маркету карэйская касметыка сёння – паўнапраўны і магутны гулец, які ўпэўнена імкнецца заняць месца флагмана. На гэта ў карэйцаў як мінімум дзве важкія падставы. Па-першае, навізна і незвычайнасць актыўных рэчываў у складзе прапанаваных прадуктаў. Па-другое, суперуласцівасці касметыкі па догляду твару і цела, у прыватнасці, гіперувільгатненне.
У папярэднім матэрыяле мы распавялі, што насамрэч уяўляюць экзатычныя інгрэдыенты і як яны працуюць.
Нягледзячы на тое, што таямнічы флёр над б'юці-экзотыкай развеяўся, увільгатняльны эфект застаўся. Але тут таксама ўсё няпроста. З нашым пастаянным экспертам, дэрматавенеролагам Гарадскога клінічнага скурна-венералагічнага дыспансера г.Мінска Святланай Якубоўскай працягваем разбірацца ў тонкасцях догляду скуры з прымяненнем карэйскай касметыкі.
Напрыклад, рэдкі касметычны сродак з заяўленым увільгатняльным эфектам абыходзіцца без гліцэрыны ў складзе. Гэта адзін з самых галоўных увільгатняльных кампанентаў. Дастаткова яго і ў карэйскай касметыцы. Вось толькі «характар» у гліцэрыны непастаянны і наўпрост залежыць ад кліматычных умоў.
На Карэйскім паўвостраве клімат, у адрозненне ад нашага, даволі вільготны. У такой сітуацыі гліцэрына, пранікаючы ў верхнія слаі скуры, дапамагае ўтрымліваць у іх вільгаць. Калі паветра сухое і халоднае (чым у апошнія гады асабліва вылучаюцца зімы ў Беларусі), гліцэрына працуе ў супрацьлеглым кірунку: выцягвае вільгаць са скуры і выводзіць яе вонкі. Таму, якім суперувільгатняльным ні быў бы сродак, у непрыдатных кліматычных умовах ён не ўратуе скуру ад сухасці і абязводжвання.
Важна адзначыць, што ўвільгатняльныя сродкі не маюць назапашвальнага эфекту. Аптымальна ўвільготненай скура застаецца максімум на працягу дня, бо яна пастаянна падвяргаецца ўздзеянню негатыўных фактараў: сухога паветра, ветру, перападаў тэмператур, выхлапных газаў і г.д. Таму для падтрымання добрага стану скура патрабуе штодзённага ўвільгатнення (а лепей двойчы на дзень – раніцай і ўвечары).
Яшчэ адна бясспрэчная перавага карэйскай касметыкі – магутная абарона ад ультрафіялету. Для карэйцаў, чыя скура схільная да пігментацыі, гэта другое абавязковае патрабаванне да сродкаў па догляду скуры твару і цела пасля ўвільгатнення.
Яшчэ адзін каштоўны прадукт, першапачаткова арыентаваны на карэйскага спажыўца, але які набыў прызнанне і ў еўрапейцаў: гідрафільны алей для ўмывання. Ён складаецца з алеяў, эмульгатараў і вады, лёгка расшчапляе тлушчы і воск і прызначаны для ачышчэння скуры ад макіяжу. Дарэчы, ствараўся прадукт спецыяльна для «растварэння» шчыльных па структуры і кансістэнцыі карэйскіх сродкаў сонцаабароны, ВВ- і СС-крэмаў.
У карэйцаў існуе цэлы ступеньчаты метад ачышчэння скуры гідрафільным алеем. Першым этапам ідзе выкарыстанне спецыяльнай сурвэткі для зняцця верхняга слоя макіяжу. Затым гідрафільны алей, разагрэты і расцёрты паміж далонямі, лёгкімі рухамі наносяць на твар па масажных лініях. Завяршаюць ачышчэнне, акуратна праціраючы вільготным мяккім ручніком твар, прыбіраючы гідрафільны алей і рэшткі макіяжу.
Фішка карэйцаў (хаця не толькі яны грашаць гэтым) – лавіць патэнцыяльнага пакупніка «на працэнты», г.зн. на тары або ўпакоўцы касметычнага сродку буйным шрыфтам прапісваючы долю актыўнага рэчыва.
Напрыклад, 97% гіялуронавай кіслаты; 99% соку альясу; 30% вітаміну С; 94% вітаміну С і гіялуронавай кіслаты!..
Што думае пакупнік? Натуральна, ён думае, што ў прапанаваным флаконе свежавыціснуты сок альясу або гіялуронавая кіслата практычна ў чыстым выглядзе.
Эксперт падкрэслівае: чым бліжэй актыўныя кампаненты да пачатку спісу інгрэдыентаў касметычнага сродку, тым лепей.
Яшчэ адна важная ўмова – адсутнасць спірту ў складзе, асабліва, калі гаворка пра ўвільгатняльную касметыку.
Прыслухоўвацца да нашых парадаў ці не, – справа выключна добраахвотная.
У рэшце рэшт, галоўнае, калі сродак, якім вы карыстаецеся, не выклікае нараканняў і радуе адлюстраваннем у люстэрку. А дзякуючы гэта касметыцы або насуперак, як кажуць, пажывём – пабачым.
One fine body…