Вядомая англійская бізнэсвумэн Вікторыя Бэкхэм прызналася, што пакутуе ад дыслексіі. Па словах Вікторыі, з гэтай жа праблемай сутыкнуліся і чацвёра яе дзяцей. Гісторыя ведае мноства таленавітых дыслексікаў: Леанарда да Вінчы, Агата Крысці, Ганс Хрысціян Андэрсан... Аднак у звычайным жыцці дарослы чалавек, якому цяжка чытаць тэксты, пісаць, абагульняць інфармацыю, часта адчувае сорам і непаразуменне.
Сапраўднай праблемай робіцца, напрыклад, любое запаўненне дакументаў. Як прыняць сваю праблему і жыць без страху абняславіцца? Пра гэта распавяла кандыдат псіхалагічных навук, удзельніца праекта «dyslexia.pro» і «100 кніг для дзяцей з дыслексіяй» Наталля Аўсянік.
Жыць з дыслексіяй можна шчасліва
Спецыялісты адзначаюць, што ў адносінах да праблемы дыслексіі ёсць дзве найбольш частыя тэндэнцыі. І абедзве яны правальныя. Першая – займацца чытаннем і пісьмом «да пасінення», падганяючы сябе і не ў сілах спыніцца. Другая – прылічыць сябе да ліку геніяў (іх сярод дыслексікаў шмат). У першым выпадку вялікая верагоднасць загнаць сябе ў пастку, але так і не дамагчыся выніку. А ў другім – прапусціць сензітыўны перыяд, калі дыслексію яшчэ можна было скарэктаваць. Для дарослага чалавека важны псіхалагічны складнік.
Дыслексія – не хвароба. Гэта асаблівая з'ява, якая патрабуе свядомых адносінаў. Што можна зрабіць дыслексіку для найбольш камфортнага жыцця?
Крок 1. Быць максімальна інфармаваным.
Крок 2. Пасябраваць з чалавекам з падобнымі цяжкасцямі.
Нягледзячы на тое, што свае складанасці заўсёды падаюцца ўнікальнымі і свой шлях кожны праходзіць сам, вялікай палёгкай бывае даведацца, што ты ўсё ж не адзін.
Крок 5. Выявіць моцны бок.
Крок 7. Замяніць негатыўныя характарыстыкі на станоўчыя.
Крок 9. Выкарыстоўваць сродкі тэхнічнай дапамогі.
Веданне таго, што такія сродкі існуюць і сапраўды дапамагаюць, здымаюць псіхалагічную напружанасць.
