26.04.2022
26.04.2022

Адэльчын кулінарны талент (казка) + аўдыё

logo
Адукацыя і выхаванне
0 98
Памер шрыфта:
  • A
  • A
  • A


 

Наталля Бучынская:

Вітаю, дружа! Я хачу пазнаёміць цябе з вясёлай і кемлівай авечкай Адэляй, якая стала галоўнай гераіняй маёй кнігі «Незабыўныя сустрэчы з авечкай Адэляй». Яна жыве і працуе на ферме «Каляроўка». Кім працуе? Вядома ж, авечкай! У яе абавязках – гадаваць шаўкавістую воўначку на прыгожыя швэдры, сукенкі і цёплыя валёнкі. Адэля вельмі абаяльная, але няўрымслівая і ўпартая асоба, упэўненая ў сваёй выключнасці. Яна нястомна адкрывае ў сабе ўсё новыя і новыя таленты».

Адэля нецярпліва ёрзала на канапцы, пільна назіраючы за тым, як Малімонка разразае торт. Козачка вельмі старалася, каб кавалачкі атрымліваліся аднолькавыя і ўсім гасцям пароўну дасталося прыгожых цукровых кветачак. Ды Адэля была ўпэўненая, што яна справілася б спрытней і хутчэй. Але гаспадыня гэтай гасціны – Малімонка, таму трэба чакаць… Трэба, ды што рабіць, калі Адэльчына цярпенне лопнула, як мыльная бурбалка яшчэ хвіліну таму. Адэля падхапілася з канапкі.

Авечка "Адэлька"

– Малімоначка, кідай завіхацца! Давай дапамагу. Ты, пэўна, чыста капыткі збіла, пакуль з крамы такі вялізны торт прынесла!

– Дзякуй, Адэлька. Я ўжо амаль скончыла. Падавай талеркі, буду накладваць торт. Перш для Даліктусі, тады для Рахманчыка, для Баранчыка, ну і для нас з табою.

Адэля ўрэшце атрымала свой кавалак торта і з задавальненнем схапілася яго есці. Дарэчы, як і астатнія Малімончыны госці.

– Смаката! Ну і торцік! За вушы не адцягнеш ад такога смакоцця! – наперабой хвалілі яны. – Як называецца? У якой краме набывала?

Малімонка сціпла прызналася:

– Я сама яго спякла.

Сладасці на стале

Усе ўхвальна заківалі галовамі.

– Малайчына, Малімоначка!

Толькі Адэля незадаволена засапла:

– Нешта не верыцца! Калі гэта ты паспела?

– Сёння пасля працы… – пачала Малімонка, але Адэля перапыніла:

– Але ж ты і хвалько, Малімонка! Падумаеш, торт спякла. І нават не торт, а так, булку нейкую!

– Адэля, ці ж так можна? Малімонка старалася! Вунь як смачна і прыгожа атрымалася! – наперабой загаварылі ўсе.

Каза Малімонка

Адэля сядзела з незадаволеным выглядам і барабаніла капытком па стале.

– Проста ты забылася, Адэлька, – прымірэнча сказала козачка. – У мяне ж кулінарны талент.

– Што?! – падскочыла Адэля. – Кулінарны талент? Дык ён, пэўна, і ў мяне ёсць! Трэба тэрмінова праверыць!

– Ты лепш пі гарбату, пакуль яна цёплая, ды торцікам заядай.

Адэля крышку супакоілася.

– Добра, але пасля праверу спіс сваіх талентаў!

Уяўляеце, у Адэлі сапраўды ёсць такі спіс! У ім пазначана, што Адэлька выдатная танцорка, спявачка, модны дызайнер, арганізатар… Яна вельмі любіла папаўняць гэты спіс, і быў ён ужо дастаткова доўгім, але кулінарны талент ў спісе не значыўся. Адэля ў гэтым упэўнілася адразу, як толькі дабралася да свайго пакойчыка і прабегла вачамі паперку, што вісела на сцяне ў прыгожай рамачцы.

Ферма казачных жывёлаў

– Што за несправядлівы свет! – зноў насупілася авечачка. – У козачкі ёсць кулінарны талент, а ў мяне – не! Быць такога не можа! – нервавалася Адэлька.

Але раптоўная здагадка імгненна палепшыла яе настрой.

– Проста я гэты талент яшчэ не адкрыла!

Адэля рашуча накіравалася на гаспадарскую кухню, зачыніла дзверы, дастала муку, масла, цукаровую пудру, соль. Вялікая міса і міксер таксама падаліся ёй неабходнымі.

Што там рабілася, што дзеелася – ніхто не бачыў. З кухні чулася бразгатанне посуду і Адэльчына незадаволеная буркатня. Гадзіны праз дзве Адэля вытыркнулася з кухні, агледзела калідор і, не заўважыўшы нічога падазронага, шмыгнула за дзверы на вуліцу. Яна трымала невялікі пакуначак і накіроўвалася ў кандытарскі цэх, што знаходіўся непадалёк ад фермы «Каляроўка».

Жыхары фермы

Раніцай, калі ўсе гадаванцы фермы сабраліся на сняданак, Адэля з загадкавым выглядам паставіла на стол вялізную місу, поўную прыгожых жоўценькіх ражончыкаў.

– Вось, частуйцеся, – гасцінна прапанавала яна сябрам.

– Што гэта, Адэлька? – загаманілі ўсе і пацягнуліся да ласунку.

– Гэта – кукурузныя палачкі «Адэлька». Смачныя, салодкія і лёгкія.

– Смачненька! – пахваліў Баранчык, які адразу адправіў у рот цэлую жменю хрумсткіх ражончыкаў.

– Дзіва што! Сама зрабіла, – Адэля салодка пацягнулася. – Паўночы валэндалася!

Колькі хвілін Адэлька ўсцешана назірала, як сябры частуюцца кукурузнымі палачкамі ды задаволена слухала ўхвальнае прыцмокванне.

– Як бачыце, не толькі ў Малімонкі ёсць кулінарны талент! – пераможным тонам заявіла яна. – Вы ласуйцеся, а я пайду. Новы талент трэба занесці ў спіс!

Таксама чытайце іншыя казкі Натталлі Бучынскай: 
Сонечная казачка
Зорны карагод над возерам
Дрэва

Матэрыялы на сайце slushna.by носяць інфармацыйны характар і прызначаныя для адукацыйных мэтаў. Інфармацыя не павінна выкарыстоўвацца ў якасці медыцынскіх рэкамендацый. Ставіць дыягназ і прызначае лячэнне толькі ваш урач. Рэдакцыя сайта не нясе адказнасці за магчымыя негатыўныя наступствы, якія ўзніклі ў выніку выкарыстання інфармацыі, размешчанай на сайце slushna.by

0 98

Нарадзілася 24 лютага 1970 г. у в. Ідолта на Міёршчыне ў сям’і настаўнікаў. У 1985 г. скончыла Мілашоўскую васьмігодку, у 1987 г. Міёрскую СШ № 2. У 1993 годзе скончыла філалагічны факультэт БДУ, аддзяленне беларускай і рускай мовы і літаратуры. Рэалістка з аптымістычным ухілам. Ці аптымістка з рэалістычным светаўспрыняццем. Бывае, жыццё ўносіць свае карэктывы. Працую і жыву ў Мінску. Першая казка была надрукаваная ў газеце «Сцяг працы» (Міёрскі раён) ў 1986 г. Казкі гучалі ў радыёперадачы «Рамантыкі», друкаваліся ў дзіцячых часопісах «Вясёлка», «Островок», «Городской газете», зборніках серыі «Беларуская аўтарская казка»: «Чароўныя пацеркі», «Вежа міру», «Залаты талер» (выдавецтва «Мастацкая літаратура»), у зборніку «Блакітная кніга ў творах беларускіх пісьменнікаў» (выдавецтва «Літаратура і Мастацтва»), у зборніках серыі «Школьная Бібліятэка» – у «Зборніку апавяданняў для пазакласнага чытання вучняў пачатковай школы» і «Пакліч у госці сонца». У серыі «Казкі ХХI стагоддзя» ў 2008 г. выйшла кніга «Прыгоды маленькай Машынкі», у 2012г. – аўтарскі пераклад на рускую мову; у 2013 г. (у выдавецтве «Мастацкая літаратура») – казачная аповесць «Незабыўныя сустрэчы з авечкай Адэляй, або adeljastar@tut.by»; у 2015г. – «Атракцыёны для Вадзянікоў» – былі і небыліцы пра жыццё надводнае і падводнае». У 2016 г. яна намінаваная на прэмію Цёткі, увайшла ў шорт-ліст. 2016-2017г. – актыўны ўдзел у рэспубліканскім сацыяльным праекце «Чытаем па-беларуску з Velcom». Казкі і апавяданні друкуюцца ў часопісе «Верасень», «Бярозка», «Вясёлка», «Буся», «Качели», гучаць на радыёканале «Культура» ў перадачы «ДНК» (Дасціпныя. Нястомныя. Кемлівыя.). Асобныя казкі ўключаныя ў склад зборнікаў «Беларуская зіма», «Беларуская вясна», «Беларускае лета», «Беларуская восень» (выдавецтва «Мастацкая літаратура»), у зборнікі з серыі «Нашы сімвалы» – «Зубры-гаспадары», «Буслава айчына», «Валошка і васілёк» – працяг гісторый пра авечку Адэлю. У 2019 г. у выдавецтве «Беларусь» пабачыла свет кніга «Прынцэса Алівія і «жабіны вочкі», у 2020 – «Рыцар Квых і «жабіны вочкі». https://www.youtube.com/watch?v=ibBUfMLrMIU Дыяблог. Пра літаратуру. Госць – Наталля Бучынская
Глядзіце таксама