Значыць, што ў нас трэцяга сакавіка? Па народным календары – Аўсянкі, альбо Ярыла з аўсянкай. Па медыцынскім – Міжнародны дзень аховы здароўя вуха і слыху. А яшчэ – Сусветны дзень пісьменніка, Сусветны дзень дзікай прыроды і – чарговы Дзень чакання цуду. Выбіраем і адзначаем! 🙂
А найперш, вядома ж, адшукваем, як тая аўсянка-птушка выглядае. Каб, у сваю чаргу, выглядаць яе ў нябесных прасторах альбо на дрэвах-кустоўях сёння. Бо нашыя продкі прыкмячалі: калі прыляціць аўсянка трэцяга сакавіка, значыць, варта чакаць хуткага надыходу цяпла. Толькі пакуль сіноптыкі, як вядома, вяртанне зімы на выходныя прадказваюць. Таму нам тэрмінова патрэбная аўсянка! З крыламі! 🙂
Ну, а другая назва гэтага народнага свята – Ярыла з аўсянкай. Лічылася, што ён, бог сонца і ўрадлівасці ў паганскім (язычніцкім) уяўленні беларусаў, менавіта ў гэты дзень аглядаў сельскагаспадарчыя прылады – саху, барану – на прадмет іх падрыхтоўкі да, як мы зараз кажам, веснавых палявых работ. І дбайныя гаспадары таксама аглядалі свае. Калі было нескладана, ладзілі іх самі. Калі мелася патрэба ў добрым рамонце, неслі-везлі да вясковых умельцаў.
Але калі ў нас ні сахі, ні бараны… Усё ж сёння мы можам адзначыць гэты дзень, прыгатаваўшы аўсянае пячэнне пад назвай «аўсянікі». Яно сапраўды звязанае з аўсянкай-кашай. Але не са шматкамі хуткага прыгатавання, а з аўсянай мукой.
Рэцэпт, які адшукаўся ў сеціве, як падалося мне, на шмат чалавек разлічаны, не на адну сялянскую сям’ю! 🙂 Таму тым, хто наважыцца яго спячы, варта падумаць над прапорцыямі і зменшыць іх.
Інгрэдыенты:
- мука аўсяная – 400г;
- мука пшанічная – 400 г;
- малако – 250 мл;
- цукар – 300г;
- крухмал – 1 ст.л.;
- сода – 2 ч.л.;
- масла сметанковае – 200 г.
Прыгатаванне:
- Падагрэць малако.
- Размякчыць масла.
- Змяшаць усе інгрэдыенты, каб атрымалася аднароднае цеста.
- Раскатаць у пласт.
- Выразаць кругі альбо паўмесяцы.
- Спячы.
«Цячэ зверху – знізу марозіць», – казалі ў гэты час нашыя продкі. Фактычна такое ж надвор’е абяцаюць і нам… 🙂
А паколькі сонца ўжо таксама паказваецца і грэе… Варта не забывацца, што пакуль гэтае цяпло досыць падманлівае. І не трэба спяшацца скідваць шапкі ды капюшоны, асабліва калі назіраецца даволі моцны вецер. Ашчаджаем уласныя вушы і слых! Тым больш, што і нагода сёння адпаведная – Міжнародны дзень аховы здароўя вуха і слыху.
Памятаем пра цяпло вушэй, а таксама пра шкоднасць для слыху моцных гукаў. І гэта не толькі пра тое, што на шкоднай вытворчасці з высокім узроўнем шуму варта ўвесь час карыстацца навушнікамі. Гучная музыка – з калонак, слыхавак, дынамікаў і г.д. – таксама можна стацца прычынай праблемаў са слыхам! Варта памятаць пра гэта ўвесь час.
Ну, і гігіену вушэй ніхто не адмяняў. А вось на ватовыя палачкі лепей забыцца. Усе ж памятаюць, чым можа скончыцца калупанне ў вушах, ды яшчэ калі і староннімі прадметамі?! Лепей не правяраць на практыцы…
Ведаеце такі сумны, але праўдзівы анекдот? «Сяджу я, гляджу тэлевізар, у вушах ручкай калупаюся… І раптам у тэлевізары гук знікае…»
Хто ў нас складае анекдоты? Правільна, часцей за ўсё – народ. А хто піша іншыя творы? Пісьменнікі. І сёння – іх дзень! Сусветны дзень пісьменніка… І мы шчыра віншуем усіх, хто мае да яго дачыненне, і зычым творчых поспехаў, новых цікавых публікацый, кніг і зборнікаў!
Не забываемся таксама і на тое, што прыродныя багацці ў большасці сваёй, на жаль, вычарпальныя. А паколькі сёння, да ўсяго, Сусветны дзень дзікай прыроды… Памятаем пра гэта і пра беражлівае стаўленне да яе. І таксама не адзін-два разы на год, а пастаянна.
І на заканчэнне – Дзень чакання цуду! 🙂 Ну што яшчэ пра яго сказаць? Насамрэч варыянтаў тут два. Альбо чакаць таго цуду, альбо… ствараць яго самім, для кагосьці! А вы што выбіраеце?! 🙂
