Гуляць дазваляецца. Колькі выпрабаванняў праходзіць цацка, каб атрымаць «дабро» на продаж?

Існуе пэўная схема ацэнкі якасці цацак, якая ўключае 6 груп даследаванняў.

1. Даследаванні па арганалептычных паказчыках. Прасцей кажучы, урачы-гігіеністы даследуюць тавар у літаральным сэнсе на пах і смак. І робяць гэта выключна дзеля бяспекі будучага ўладальніка цацкі.

Большасць дзіцячых тавараў прадаюць ва ўпакоўках, адпаведна, у краме іх нельга ні панюхаць, ні паспрабаваць на зуб (а малыя да 3-х гадоў менавіта так і паступаюць).

Урачы-гігіеністы даследуюць цацкі ў натуральных умовах і ў мадэльным асяроддзі (г.зн. ствараюць такія ўмовы, якім цацка падвяргаецца пры актыўнай эксплуатацыі). Умоўна кажучы, сам па сабе гумовы мяч можа не мець паху, а вось пры трэнні або награванні пачаць пахнуць.

У цацках, прызначаных для дзяцей да 3-х гадоў, а таксама ў цацках для дзяцей любога ўзросту, да якіх у працэсе гульні дакранаюцца ротам (дудачкі, надзіманыя шары і інш.), даследуецца яшчэ і прысмак. Для гэтага падрыхтоўваюць выцяжку (цацку рэжуць і замочваюць у вадзе), якую на наяўнасць прысмаку ацэньваюць прафесійныя эксперты.

У норме якасная цацка не павінна мець яўнага паху і/або прысмаку, здольных выклікаць непрыемныя адчуванні.

2. Санітарна-хімічныя даследаванні. Яны ўключаюць аналіз вялізнага спектру хімічных паказчыкаў матэрыялаў, з якіх выраблена цацка.

Часцей за ўсё «экзамен» па санітарна-хімічным выпрабаванні «правальваюць» цацкі з ПВХ-пластызолю, паколькі ў іх нярэдка выяўляецца павышанае ўтрыманне фенолу і палімерныя пасты для лепкі, у якіх сустракаецца перавышэнне дапушчальнага ўзроўню ўтрымання фармальдэгіду.

3. Таксікалагічныя даследаванні накіраваны на тое, каб высветліць, ці можа цацка аказваць мясцовае раздражняльнае дзеянне на скуру, а таксама на слізістыя (калі гаворка ідзе пра цацкі для дзяцей да 3-х гадоў). Такому даследаванню ў абавязковым парадку падвяргаюцца тавары, якія абавязкова «пацягнуць у рот» і дзеці, і дарослыя - паветраныя шарыкі, калі на этыкетцы не пазначана, што яны прызначаны для надзіманне помпай.

4. Даследаванні параметраў фізічных фактараў (напружанасць электрастатычнага і электрамагнітнага палёў, узровень гуку, узровень лакальнай вібрацыі, інфрачырвонае выпраменьванне).

У першую чаргу вымяраецца напружанасць электрастатычнага поля (здольнасць ствараць статыку). Яно даследуецца практычна ва ўсіх цацках, акрамя папяровых і драўляных. Парушэнні па гэтых паказчыках вельмі рэдкія. Перад першым выкарыстаннем цацка абавязкова павінна быць працёртая (пра гэта пішуць на этыкетках) - калі гэтую меру выконваць, уся статыка прыбіраецца.

Таксама правяраецца ўзровень гуку. Ён нарміруецца ў залежнасці ад узросту дзіцяці (для дзяцей да 3-х гадоў, ад 3 да 6 гадоў, ад 6 гадоў і старэйшых). А ёсць цацкі, якія прызначаны толькі для гульні на адкрытым паветры і часта менавіта з-за высокага ўзроўню гуку.

Яшчэ адзін важны паказчык - узровень напружанасці электрамагнітнага поля. Электрамагнітнае выпраменьванне зараз акружае нас паўсюль: ад мабільных тэлефонаў, камп'ютараў, тэлевізараў да хатняга Wi-fi... А тут яшчэ і машынка з радыёкіравальным пультам. Так што любое перавышэнне, нават мінімальнае, спрыяе галаўным болям і фізічнаму нядужанню.

Раней парушэнні па гэтым параметры, прызнаецца Наталля Грэкава, былі частымі: чым далей едзе цацка, тым вышэй узровень электрамагнітнага выпраменьвання. Цяпер трэба аддаць належнае вытворцам: перавышэнне параметраў напружанасці электрамагнітнага поля хутчэй выключэнне. Папулярнымі становяцца цацкі з пультамі кіравання, якія працуюць на інфрачырвоным выпраменьванні, перавышэнні ўзроўняў якога ў практыцы эксперта не сустракаліся.

5. Мікрабіялагічным даследаванням падвяргаюцца ўсе тыя гульнявыя тавары, якія маюць працяглы кантакт з рукамі і скурай дзяцей: пасты для лепкі, пластылін, пальчыкавыя фарбы, кінетычны пясок... Гэта фактычна даследаванні на мікрабіялагічную чысціню цацкі, якія пацвярджаюць адсутнасць патагенных мікраарганізмаў, плесневых і дражджападобных грыбоў і г.д.

Асобнай увагі тут заслугоўваюць папулярныя сёння ў дзяцей так званыя «лізуны» і жуйкі для рук... Па вялікім рахунку, гэтыя субстанцыі і цацкамі назваць нельга. Зрэшты, яны прама так і не называюцца і часта выпадаюць з поля зроку экспертаў. Так што спадзявацца на санітарна-гігіенічныя даследаванні не варта. Перш за ўсё тут павінен уступаць у сілу галоўны «даследчы інструмент» – бацькоўскі кантроль.