Мужчынская здрада. Непазбежнасць? (+відэа)

Каханне разумеюць па-рознаму. Па тым жа самым механізме, па якім мы закахаліся ў аднаго чалавека, можна закахацца ў іншага. Існуе вялікі міф: калі ў яго сэрцы ёсць хто-небудзь іншы, то для мяне там месца ўжо няма. Гэта не так. Па-першае, каханне бывае рознае. Па-другое, самі адносіны адрозніваюцца. Тое, што каханне бывае раз у жыцці і толькі з адным чалавекам, – міф. У чалавека ёсць здольнасць кахаць. Ён яе выкарыстоўвае. І гэта не робіць яго нейкім не такім. Што тычыцца пары, то важна, як развіваюцца адносіны тут і цяпер, са мной. Тое, што адбываецца з іншымі, не мая справа. Я не магу гэта пракантраляваць. І не трэба спрабаваць гэта рабіць. Разумею, наколькі гэта можа быць цяжка для многіх. Асабліва для жанчын. Таму такія пытанні неабходна абмяркоўваць да шлюбу. Прагаварыць, як мы будзем бавіць час, куды ездзіць у адпачынак, дзе і як будзем жыць, як будзем весці хатнюю гаспадарку, выхоўваць дзяцей, абмеркаваць сэкс і пытанні здрады. Дапушчальная яна ў адносінах ці не, і што будзе, калі гэта адбудзецца. Вядома, калі мужчына разумее, што ён можа пакрыўдзіць жанчыну, то можна не казаць пра гэта. Так шмат хто і робіць. Мы не прывучаныя абмяркоўваць такога кшталту тэмы.

Пра мужчыну кажуць, што ён здраднік. А жанчына як быццам у баку сядзіць і чакае – такая адданая. Думаю, гэта не так. Жанчынам таксама могуць падабацца іншыя мужчыны. Жанчына таксама можа захацець з iмi адносiн. Іншая справа, што прадстаўніцам прыгожай паловы больш складана - яны больш прыціснуты меркаваннем соцыўма. Тое, што мы выканалі песню вернасці, шмат у чым хлусня. Яна заснавана на вялікім жаданні. І пакуль ідзе «мядовы» час, яна дзейнічае. Але ўсё мяняецца, і з гадамі з вачэй падае заслона. Выходзяць на паверхню іншыя рысы характару, якіх раней не было відаць: злосць, апатычнасць, дэпрэсіўнасць. І быццам бы яна ўжо не такая прыгожая і робіць ужо нешта не тое. Калі пра гэта казаць прама, то адносіны могуць захоўвацца. Калі маўчаць, то незадаволенасць нікуды не дзенецца і пяройдзе ў канфлікт. І пачнецца пілаванне за грошы, за тое, што смецце не вынес, да дзяцей не так ставішся, не туды пайшоў. Усе гэтыя схаваныя рэчы выяўляюцца ў іншым. Колькі ілюзій у шлюбе, неагучаных чаканняў! На самай справе ў жыцці гарантый няма. Людзі ў адносінах становяцца часта інфантыльнымі. Чакаюць, што іх жаданні здзейсняцца за кошт іншага. Многія пары, якія бяруць шлюб, падобныя да кляшчоў: схапіў і трымаю. Не пускаюць у сям'ю развіццё: «Туды не хадзі, сюды не хадзі». Але шлюб – не кансерва. Здрада – гэта мараль, прыўнесеная збоку. Хочацца ж адданасці. Але што я зрабіў, каб чалавек мне заставаўся верным? Калі я не магу ўтрымаць яго штампам, што рабіць? Быць цікавым, захопленым. Калі пройдзе закаханасць першых гадоў, за што мы будзем трымацца? На каго я буду глядзець? На таго, хто пры жыцці памірае ці жыве, развіваецца? Як я магу кагосьці ўтрымаць? Я магу толькі займацца сабой. А калі гэтага няма, то давядзецца дапусціць адну сітуацыю: у жыцці ёсць людзі больш цікавыя.