Падшыўка

Чалавек, які аднойчы займеў залежнасць, ніколі не зможа вярнуцца да кантралюемага прыёму таго рэчыва, ад якога ён залежны. Гэта ісціна, гэта апрыёры і абмеркаванню не падлягае. Ніхто ва ўсім свеце, і ў нас у Беларусі ў тым ліку, не ставіць перад сабой мэту вылечыць чалавека, залежнага ад алкаголю, каб ён мог працягваць піць, але з розумам. Мэта — вярнуць яго да цвярозага ладу жыцця, з поўнай адмовай ад алкаголю. Паколькі алкагалізм — хвароба, абумоўленая прычынамі рознага характару: фізіялагічнымі, псіхалагічнымі, сацыяльнымі і духоўнымі, адпаведна і лячэнне павінна быць шматкампанентным і складаным. Сусветны вопыт у лячэнні алкагольнай залежнасці грунтуецца на трох складніках: біялагічным, псіхалагічным і сацыяльным. Біялагічны складнік — гэта як раз медыкаменты. Псіхалагічны — дзейнасць урачоў-псіхіятраў-нарколагаў, псіхатэрапеўтаў, псіхолагаў, груп узаемадапамогі і цэнтраў рэабілітацыі. Яна скіравана на тое, каб навучыць чалавека жыць цвярозым у грамадстве, адносіны з якім да гэтага будаваліся выключна праз пасярэдніка — алкаголь. Па сутнасці, гэта рэгулярная і доўгая — на гады — падтрымка асобы. Сацыядухоўны кампанент лячэння ў большай ступені забяспечваюць сям'я, найбліжэйшае асяроддзе. Прынцыпова важная поўная змена жыццёвых «дэкарацый», калі яны правакуюць зрыў. Іншымі словамі, калі праца не прыносіць задавальнення, яе неабходна мяняць. Пустэчу ў часе і душы важна запоўніць пазітыўнай, стваральнай дзейнасцю. Вядучыя ролі тут могуць быць аддадзены захапленням і хобі, рэлігіі... Вось гэтыя тры складнікі павінны працаваць адначасова і ўзаемазвязана. І, натуральна, галоўная роля — у самога залежнага. Шанец на поспех тым вышэй, чым мацнейшае ў яго жаданне пазбавіцца ад залежнасці і навучыцца жыць нанова: у сям'і, грамадстве — без алкаголю.