Паспяховая жанчына, клапатлівая маці, узорная жонка. Тры розныя чалавекі?

Беларускі саюз жанчын аб'ядноўвае каля 180 тысяч актыўных прадстаўніц прыгожага полу з розных рэгіёнаў краіны. У іх хапае сіл і запалу, мацярынскага клопату і спагады, каб кожны новы дзень напаўняць новым зместам, рабіць свет лепшым, святлейшым, больш справядлівым, устойлівым. Сёлета ў 11-ы раз адбыўся рэспубліканскі конкурс «Жанчына года», арганізаваны Беларускім саюзам жанчын. У ім некалькі намінацый: «Лідэрства і паспяховае кіраўніцтва», «Актыўная жыццёвая пазіцыя», «Гаспадыня сяла», «Духоўнасць і культура» і г.д. На гэты раз сярод членаў журы былі гарачыя дэбаты, бо кожная з прэтэндэнтак на тую ці іншую намінацыю з аднолькавым поспехам магла б прэтэндаваць і на ўсе астатнія. Гэта сведчыць пра тое, што беларускія жанчыны бачаць сябе актыўнымі ўдзельнікамі стварэння нашай выдатнай радзімы. Таму ў нас жаночы твар ёсць і ў журналістыцы, і ў прамысловасці, і ў парламенце, і ў міжнародных структурах... Але галоўнае – мы ў тандэме з мужчынамі (гэта вельмі важна!) паспяхова выконваем сваю галоўную місію: маці і захавальніцы сямейнага ачага.

У Беларусі ўзровень не толькі правоў, але і магчымасцяў у жанчын вельмі высокі. Гэта відавочна і заслугоўвае павагі. Але я хачу сказаць, што жанчына павінна займаць не менш за 30% месцаў ва ўсіх сферах. Гэта вынікі навуковых даследаванняў, і тычацца яны не толькі Беларусі. Даказана, што буйныя бізнес-кампаніі, у кіраўніцкім апараце якіх траціну займаюць дамы, прымаюць рашэнні эканамічна больш выгадныя для развіцця бізнесу і працвітання кампаніі, распрацоўваюць доўгатэрміновыя стратэгіі, якія больш паспяховыя і эфектыўныя. Жанчыны робяць вельмі важны ўклад у прыняцце верных рашэнняў. Магу сказаць, што на кіруючых пасадах арганізацый і прадстаўніцтваў ААН мужчын і жанчын 50 на 50. Але акрамя ролі ў эканамічнай складаемай у жанчын ёсць іншыя таленты ды амбіцыі. Як і ў мужчын. Але ў Беларусі, наколькі мне вядома, толькі 1% мужчын ідзе ў дэкрэтны адпачынак па доглядзе дзіцяці. Можна тут весці гаворку пра роўныя магчымасці? Чаму, калі жанчына паспяховая, у яе ўвесь час пытаюцца, як яна спраўляецца як мама і прафесіянал? Мужчынам такія пытанні не задаюць…

Вельмі важныя паняцці партнёрства і адносінаў. І ў гэтым кантэксце я б вяла размову не толькі пра дэкрэтны адпачынак, тэму якога закранула Іаана, але ўвогуле пра бацькоўства. Для дзіцяці вельмі важная прыхільнасць не толькі да мамы, але і да таты. Калі я была маленькай, мой тата таксама ў асноўным працаваў, а мама займалася домам. Ёсць афіцыйная статыстыка: толькі 14% татаў ва ўсім свеце чытаюць на ноч свайму дзіцяці. Мне здаецца, партнёрства ў адносінах павінна мець больш важнае значэнне. Ёсць рэчы, якія дзіцяці можа даць толькі бацька. Так што казаць пра роўнасць у бацькоўстве больш чым дарэчы. Гэта не значыць, што мамам і татам трэба памяняцца ролямі. Але трэба шукаць кампраміс, умець дамаўляцца, весці дыялог, каб сапраўды казаць пра партнёрства, узаемную павагу, пра роўныя магчымасці перад усімі.

У нашай дзяржаве дастаткова прававых нормаў, якія даюць жанчыне магчымасць сумяшчаць працу, рост па кар'ернай лесвіцы, прафесійныя дасягненні з такой вялікай роляй, не пабаюся гэтага слова, як мацярынства. Я матэматык, і таму асабіста для мяне вобраз сучаснай паспяховай жанчыны – гэта сума складальных. Па-першае, сям'я, у якой нарадзілася і расла жанчына. Па-другое, сям'я, у якой яна сама выконвае статутныя ролі жонкі, маці, бабулі. Па-трэцяе, гэта любімая справа, прафесія. Калі ўсе гэтыя каштоўнасці са знакам плюс, тады і можна казаць пра паспяховасць. Што робіцца з боку дзяржавы? Перш за ўсё ствараюцца ўмовы і даюцца магчымасці для рэалізацыі сябе. Зусім нядаўна мы разглядалі новы Працоўны кодэкс і адзначылі, што вельмі вялікая роля адведзена самазанятасці жанчын. Гэта значыць, у дзяржаве прадастаўлена магчымасць жанчыне займацца любімай справай без шкоды для сям'і і дзяцей. Таксама сёння ідзе гаворка пра дыстанцыйную працу. Акрамя таго, мы закладваем норму прадастаўлення 6-месячнага адпачынку па догляду дзіцяці бацьку. Але я згодна з тым, што гэта не павінна быць выключна заканадаўчай і рэгламентаванай мерай. Перш за ўсё дамаўляцца павінны самі бацькі, муж і жонка, маці і тата.

Я мама чацвярых дзяцей. І я, і муж працуем. Я магла б сядзець дома і, умоўна кажучы, нічога не рабіць. Але гэта шмат у чым залежыць ад характару жанчыны і таго, чаго яна хоча ад жыцця: быць карыснай толькі для сваёй сям'і ці таксама прыносіць карысць грамадству. Любы яе выбар варты павагі і падтрымкі. Але самае галоўнае – нельга даць забыцца ёй на тое, што яна ў першую чаргу жанчына, увасабленне прыгажосці, пяшчоты і клопату. І вось гэта галоўным чынам залежыць ад мужчын.