Усё, што трэба ведаць пра мінеральную ваду: склад, карысць, супрацьпаказанні

Склад і віды мінеральнай вады

Акрамя ўзроўню мінералізацыі, важную ролю адыгрывае хімічны склад. У залежнасці ад камбінацый шасці асноўных кампанентаў (макраэлементаў кальцыю, магнію, натрыю, а таксама хлору, гідракарбанату (НСО3) і сульфату (SO4)), мінеральныя воды бываюць:

• сульфатныя;
• хларыдныя;
• гідракарбанатныя;
• кальцыевыя;
• магніевыя;
• натрыевыя;
• змешаныя.

Асноўныя асаблівасці хімічнага складу розных мінеральных вод, па сутнасці, адлюстраваны ў назвах. Так, галоўная асаблівасць сульфатных вод -– значная прысутнасць у іх складзе (больш за 25%) сульфатных аніёнаў пры канцэнтрацыі астатніх аніёнаў менш за 25%. У складзе хларыдна мінеральных вод пераважаюць аніёны хлору, у гідракарбанатных, адпаведна, высокае ўтрыманне гідракарбанатнага іёна (НСО3). Кальцыевыя, натрыевыя і магніевыя воды – гэта мінеральныя воды з перавагай адпаведных катыёнаў і ўласцівых ім якасцей.

Аднак часцей за ўсё воды бываюць змяшанымі, гэта значыць маюць набор розных катыёнаў і аніёнаў, што і вызначае, у рэшце рэшт, іх карысць ці шкоду для здароўя чалавека.

Яшчэ адзін важны кампанент мінералкі – вуглякіслы газ (ці вугальны ангідрыд), які ўтвараецца пры ўзаемадзеянні вуглякіслага газу з падземнай пародай і спрыяе фармаванню карысных уласцівасцей напою. Вуглякіслы газ змякчае смак і стабілізуе хімічны склад, а гэта дапамагае хутчэй спатоліць смагу і сведчыць пра карысць мінералкі для здароўя чалавека.

У склад мінеральнай вады могуць уваходзіць усе элементы з табліцы Мендзялеева, але ў вельмі малых колькасцях. З найбольш значных у колькасных паказчыках – ёд, фтор, медзь, жалеза, марганец, кобальт, літый, бром.

Па канцэнтрацыі мінеральных соляў вылучаюць:

• сталовую мінеральную ваду;
• лячэбна-сталовую;
• лячэбную.

У сталовай вадзе найменшае ўтрыманне соляў (не больш за 1 г/л), здаровым людзям можна піць яе без абмежаванняў і гатаваць на ёй ежу (адсутнічаюць спецыфічныя смак і пах).

У лячэбна-сталовых водах ступень мінералізацыі вышэйшая (1,5-7 г/л), іх падзяляюць на дзве групы, якія адрозніваюцца па выяўленасці лячэбнага эфекту. Вада першай групы ім не валодае, а лячэбна-сталовая вада другой групы, наадварот, лячэбная: ужываць яе трэба асцярожна, не больш за 0,5-1 л/дзень, і нельга падвяргаць тэрмічнай апрацоўцы.

Найбольшая ступень мінералізацыі характэрная для лячэбнай мінеральнай вады (ад 7 г/л), у складзе якой змяшчаюцца незаменныя мікраэлементы. Прыём такіх мінеральных вод можа прызначыць толькі ўрач (звычайна не больш за 200 мл за дзень).

Па паходжанні мінеральная вада можа быць:

• натуральная (здабываецца з прыродных крыніц);
• штучная (у вадзе раствараюць спецыяльна падабраны комплекс мінеральных рэчываў).

Актыўна практыкуецца стварэнне мінеральнай вады шляхам узбагачэння звычайнай вадаправоднай вады неабходнымі солямі, мінераламі і вуглякіслым газам. Здароўю такі напой, вядома, не нашкодзіць, але і карысці ад яго мала. Нават адпавядаючы санітарным нормам і правілам, такая вада – не актыўнае асяроддзе, а толькі безжыццёвы раствор соляў.

Пры набыцці натуральнай вады памятайце: нават калі выкананы ўсе ўмовы здабычы і захоўвання, пры працяглай транспарціроўцы ў мінеральнай вадзе могуць разбурацца вадкія крышталі, у выніку чаго губляюцца карысныя ўласцівасці.

Карысць мінеральнай вады

Якасная прыродная мінеральная вада, якая мае ўнікальны мінеральны склад, здольная зараджаць энергіяй арганізм, дапамагаць у барацьбе з вірусамі і інфекцыямі.

Станоўчыя ўласцівасці мінеральнай вады, уплыў на арганізм чалавека:

• паступленне ў арганізм эсэнцыяльных мікраэлементаў;
• актывізацыя работы ферментаў;
• умацаванне клетак арганізма;
• умацаванне касцявой тканкі і зубной эмалі;
• рэгуляванне паказчыкаў кіслотна-шчолачнага балансу;
• умацаванне імунітэту;
• паляпшэнне самаадчування.

Не меншую карысць мінералка прыносіць як сродак для эфектыўнага ачышчэння арганізма. Яна нармалізуе абмен рэчываў, што спрыяе зніжэнню масы цела.

Мінералка павышае тонус арганізма, а гэта вельмі дарэчы пры павышаных фізічных і разумовых нагрузках.

Акрамя таго, ужыванне мінеральнай вады нармалізуе артэрыяльны ціск і ўмацоўвае нервовую сістэму. А ў цёплым выглядзе гэты гаючы напой можа стаць памочнікам у барацьбе з запаленнем, болем і спазмамі страўніка.

Мінеральная вада спрыяе разрэджванню змесціва жоўцевага пузыра і адтоку жоўці.

Пры рэгулярным ужыванні мінеральная вада прынясе вашаму здароўю адчувальную карысць!

Газіраваная і негазіраваная вада

Відавочна, што галоўнае адрозненне газаванай мінеральнай вады ад негазаванай пітной – прысутнасць вуглякіслага газу. Нагадаем: газіраваная мінералка прыносіць карысць, калі ўжываць яе ва ўмераных колькасцях. Яна не толькі хутка спраўляецца з смагай, але і спрыяе хутчэйшаму пераварванню ежы і ўзмацненню выпрацоўкі страўнікавага соку – смела піце газаваную мінеральную ваду пасля ежы.

Шкоды як такой мінеральная газіроўка не прыносіць. Аднак варта памятаць, што вуглякіслы газ спрыяе павышэнню кіслотнасці і метэарызму, таму людзям, якія маюць праблемы з страўнікава-кішачным трактам, а таксама маленькім дзецям лепш устрымацца ад ужывання вады з газам.

Пітная негазіраваная вада бывае першай і вышэйшай катэгорыі якасці. Галоўнае адрозненне іх у тым, што калі вада першай катэгорыі павінна быць проста бясшкодная для здароўя чалавека па радыяцыйных, хімічных і мікрабіялагічных паказчыках, то вада вышэйшай катэгорыі якасці павінна быць яшчэ і паўнавартасная па змесце макраэлементаў. Таму ўважліва чытайце этыкеткі.

Правілы ўжывання без шкоды для здароўя

• У першую чаргу, неабходна вызначыцца, якую ваду піць. Лячэбную і лячэбна-сталовую мінеральную ваду павінен прызначыць спецыяліст па наяўных паказаннях.
• Па-другое, неабходна вызначыцца з колькасцю вады. Аптымальны аб’ём спажывання сталовай мінеральнай вады – 500 мл у суткі. Аднак гэта тычыцца людзей, якія не маюць праблем з суставамі, страўнікава-кішачным трактам і ныркамі. Дазволены аб’ём лячэбна-сталовых і лячэбных мінеральных вод залежыць, зноў-такі, ад рэкамендацый урача.
• Па-трэцяе, як доўга можна піць лячэбныя воды? Працягласць курсу залежыць ад характару захворвання, але максімальны тэрмін складае 1,5 месяцы. Часцей за ўсё рэкамендуецца піць мінеральную ваду да прыёму ежы.

Такім чынам, карысць і шкода ўжывання мінеральнай вады вызначаюцца яе якасцю і колькасцю. Памятайце пра тое, што ўсё карыснае ў меру. Галоўнае – прыслухоўвацца да свайго арганізму.

Магчымая шкода і пабочныя эфекты

Паколькі лішак паступлення мінеральных рэчываў у арганізм чалавека шкодны не менш чым яго недахоп, трэба быць вельмі акуратнымі.

Так, не варта выкарыстоўваць мінералку ў якасці звычайнага пітва. Апраўдана ўжыванне ў гарачае надвор’е, бо яна выдатна спаталяе смагу, і падчас вялікіх фізічных і разумовых нагрузак, але ў абмежаваных колькасцях. Гэта значыць, у тых выпадках, калі ёсць рызыка абязводжвання арганізма і страты мінеральных соляў.

Выкарыстанне лячэбных мінеральных вод без кантролю ўрача таксама багата перадазіроўкамі, іх трэба ўжываць курсамі ў строгай адпаведнасці з назначэннямі.

Павелічэнне ўтрымання соляў у арганізме з-за празмернага ўжывання мінералкі можа негатыўна адбіцца на стане нырак і суставаў.

Вельмі важна назіраць за рэакцыяй арганізма. Калі пасля ўжывання мінеральнай вады вы заўважаеце трэмар рук, скокі артэрыяльнага ціску, парушэнні сардэчнага рытму, бессань і нервовасць, неадкладна спыніце прыём мінералкі і пракансультуйцеся са спецыялістам.