У апошнія гады мезатэрапія робіцца ўсё больш папулярнай альтэрнатывай традыцыйным касметычным працэдурам, такім як ботакс і філеры, а таксама рэцэптурным абязбольным прэпаратам і хірургічным умяшанням.
У гэтым артыкуле мы разгледзім навуковыя асновы мезатэрапіі, яе ўжыванне не толькі ў дагляданні за скурай, а таксама патэнцыйныя перавагі і рызыкі, злучаныя з гэтай інавацыйнай методыкай.
Амаладжальныя працэдуры
Што гэта такое мезатэрапія?
У класічным разуменні мезатэрапія — гэта працэдура ўнутрыскурнага увядзення розных фармакалагічных рэчываў. Мезатэрапія часцей выкарыстоўваецца ў касметычных мэтах, напрыклад, для змяншэння маршчын, шнараў і цэлюліту, а таксама для лячэння лысення.
Мезатэрапія так трывала замацавалася ў касметалогіі не толькі дзякуючы эфектыўнасці. На сённяшні дзень ільвіная доля мезатэрапеўтычных працэдур выконваецца лекарамі-касметолагамі. Аднак яна таксама можа ўжывацца для дастаўкі абязбольных, супрацьзапаленчых і іншых тэрапеўтычных прэпаратаў у пэўныя часткі цела.
Мезатэрапію выкарыстоўваюць у артапедыі і траўматалогіі, спартыўнай медыцыне, акушэрстве і гінекалогіі, неўралогіі і шмат якіх іншых абласцях медыцынскай навукі.
Прыкладам, пры лячэнні вострых спартыўных траўмаў ін'екцыі мезатэрапіі могуць ужывуцца для змяншэння болю і запалення, а таксама для гаення тканін.
Нягледзячы на тое, што мезатэрапія ўсё яшчэ лічыцца эксперыментальным метадам лячэння неўралагічных захворванняў. Існуюць даследаванні, у якіх яна разглядалася ў якасці патэнцыйнага спосабу лячэння.
Так, напрыклад, вывучалася ўжыванне мезатэрапіі для лячэння хранічных болевых сіндромаў, такіх як неўрапатычны боль і фібраміялгія. У іншых даследаваннях разглядалася ўжыванне мезатэрапіі для лячэння мігрэні і боляў галавы. Апроч таго, мезатэрапія вывучаецца як патэнцыйны метад лячэння хваробы Паркінсона, рассеянага склерозу і эпілепсіі.
У акушэрстве і гінекалогіі мезатэрапія была даследавана як патэнцыйны варыянт лячэння хранічнага тазавага болю, які з'яўляецца пашыранай праблемай сярод жанчын рэпрадукцыйнага ўзросту. Таксама ў даследаваннях мезатэрапію вылучалі як метад лячэння жаночай сэксуальнай дысфункцыі, якая можа ўплываць на шэраг праблем: зніжэнне лібіда, цяжкасці з узрушанасцю і боль у час полавага акта. Яшчэ мезатэрапія ўжывалася для лячэння нетрымання мачы і вульвадыніі.
Як з'явілася мезатэрапія?
Мезатэрапія была вынайдзена французскім доктарам Мішэлем Пісторам у 1950-х гадах. Пістор быў лекарам агульнай практыкі і зацікавіўся ўжываннем лекаў, якія можна было б дастаўляць наўпроста ў паражаныя тканіны, а не прымаць пераральна ці ўводзіць праз крывацёк.
Пістор пачаў эксперыментаваць з увядзеннем невялікай колькасці лекаў наўпроста ў скуру, падскурную клятчатку ці цягліцы паблізу месца праблемы. Ён выявіў, што гэты метад дастаўкі лекаў можа забяспечыць больш эфектыўнае лячэнне розных захворванняў, уключаючы боль, запаленне і парушэнні кровазвароту.
Спачатку Пістор назваў гэты метад «інтрадэрматэрапіяй», але пазней ён стаў вядомы як мезатэрапія – тэрмін, утвораны ад грэцкага слова «мезас», што азначае «сярэдзіна», бо ін'екцыі звычайна ўводзяцца ў сярэдні пласт скуры.
Надалей Пістор распрацаваў адмысловыя пратаколы ін'екцый і камбінацыі лекаў для розных захворванняў і пачаў навучаць гэтаму метаду іншых лекараў.
Хоць пэўныя пратаколы і камбінацыі прэпаратаў могуць вар'іравацца ў залежнасці ад лекара-практыка і захворвання, агульныя асаблівасці пратаколаў ін'екцый мезатэрапіі Пістора ўлучаюць наступнае:
- Ін'екцыі мезатэрапіі звычайна праводзяцца ў выглядзе серыі невялікіх, павярхоўных ін'екцый, а не адной вялікай ін'екцыі. Гэта дазваляе лепш размеркаваць лекі і мінімізуе рызыку ўскладненняў.
- Пры ін'екцыях мезатэрапіі выкарыстоўваюцца вельмі маленькія дозы лекаў, часта значна меншыя, чым пры традыцыйных пераральных ці ўнутрывенных увядзеннях. Гэта злучана з тым, што лекі дастаўляюцца наўпроста ў паражаныя тканіны, таму меншыя дозы могуць быць гэтак жа эфектыўнымі.
- Пістор лічыў, што камбінацыі лекаў, што выкарыстоўваюцца ў мезатэрапіі, павінны падбірацца індывідуальна для кожнага пацыента і яго пэўнага стану.
- Месцы ін'екцый, што выкарыстоўваюцца ў мезатэрапіі, могуць вар'іравацца ў залежнасці ад захворвання, але звычайна яны змесцаваны ў сярэднім пласце скуры (мезадэрме), таму гэта тэхніка клічацца «мезатэрапія». Ін'екцыі могуць уводзіцца ў месца болю ці ў блізкія вобласці.
У цэлым, пастулаты, якія сфармуляваў Мішэль Пістор, гучаць, так: мала, рэдка і ў патрэбнае месца. То бок не кожны дзень, мікрадозы прэпарата і менавіта туды, дзе гэта патрэбна.
Важна адзначыць, што з часоў арыгінальнай працы Пістора пратаколы ін'екцый мезатэрапіі развіваліся, і шмат якія лекары-практыкі распрацавалі свае ўласныя варыяцыі і мадыфікацыі гэтай тэхнікі.
Асноватворац мезатэрапіі Мішэль Пістор таксама з'яўляецца сузаснавальнікам Французскага грамадства мезатэрапеўтаў (Société Française de Mésothérapie, SFM), якое было заснавана ў 1987 годзе ў Францыі і існуе дасёння ў Парыжы.
Місія SFM складаецца ў прасоўванні бяспечнага і эфектыўнага выкарыстання мезатэрапіі ў якасці тэрапеўтычнага і касметычнага лячэння, а таксама ў падтрымцы даследаванняў і адукацыі гэтай вобласці.
Адной з асноўных задач SFM з'яўляецца ўсталяванне стандартаў і кіроўных прынцыпаў для практыкі мезатэрапіі ў Францыі. З гэтай мэтай грамадства распрацавала этычны кодэкс для мезатэрапеўтаў, а таксама рэкамендацыі па выкарыстанні пэўных прэпаратаў і ін'екцыйных методык.
Навуковыя падыходы да мезатэрапіі
Пры слушным падыходзе мезатэрапію лічаць працоўным метадам. Але пакуль адмыслоўцы спрачаюцца пра тое, за кошт чаго эфектыўная гэта методыка.
7 асноўных тэорый мезатэрапіі
- Рэфлекторная тэорыя Пистора
Згодна рэфлекторнай тэорыі Пістора, ін'екцыі мезатэрапіі стымулююць пэўныя кропкі ў скуры і падскурных тканінах, якія, у сваю чаргу, актывуюць неўралагічныя і цыркулятарныя рэфлексы, што прыводзіць да гаення і палёгкі болю.
Пістор лічыў, што скура і падскурныя тканіны багата насычаны нярвовымі сканчэннямі, якія могуць быць стымуляваны ін'екцыямі мезатэрапіі. Лічыцца, што гэтыя нярвовыя сканчэнні пасылаюць сігналы ў цэнтральную нярвовую сістэму, запускаючы каскад падзей, якія ў канчатковым выніку прыводзяць да тэрапеўтычнага эфекту.
Адным з ключавых рэфлексаў, апісаных Пісторам, з'яўляецца «сегментавы рэфлекс». Лічыцца, што гэты рэфлекс актывуецца пры ін'екцыях мезатэрапіі ў пэўныя кропкі на скуры ці ў ніжэйлеглых тканінах, якія адпавядаюць пэўным сегментам спіннога мозгу. Лічыцца, што сегментавы рэфлекс прыводзіць да мясцовага пашырэння сасудаў, паляпшэння крывацёку і вызвалення эндарфінаў і іншых натуральных рэчываў, што здымаюць боль.
Пістор таксама апісаў іншыя рэфлексы, такія як «рэфлекс трыгерных кропак» і «перыястальны рэфлекс», якія, як лічыцца, актывуюцца ін'екцыямі мезатэрапіі ў іншых спецыфічных кропках скуры і ніжэйлеглых тканінах.
Хоць тэорыя рэфлексаў Пістора была раскрытыкавана некаторымі прадстаўнікамі медычнай супольнасці за нябытнасць навуковых доказаў, шмат хто з мезатэрапеўтаў працягваюць скарыстаць гэту тэорыю ў сваіх лекавых пратаколах.
- Тэорыя мікрацыркуляцыі Бішэрона
Паводле тэорыі мікрацыркуляцыі Бішэрона, ін'екцыі, якія выкарыстоўваюцца ў мезатэрапіі, аказваюць просты ўплыў на мікрацыркуляцыю крыві і лімфатычных сасудаў у скуры і ніжэйлеглых тканінах. У прыватнасці, лічыцца, што ін'екцыі паляпшаюць паток крыві і лімфы, што прыводзіць да паляпшэння насычання тканін кіслародам, выдалення прадуктаў распаду і агульнага паляпшэння здароўя тканін.
Бішэрон таксама лічыў, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць стымуляваць утварэнне новых крывяносных і лімфатычных сасудаў, працэс, вядомы як ангіягенез і лімфангіягенез, адпаведна. Лічыцца, што гэта яшчэ больш мацуе здароўе тканін і паскарае працэс гаення.
У цэлым, тэорыя мікрацыркуляцыі Бішэрона падкрэслівае важнасць мікрацыркуляцыі ў скуры і ніжэйлеглых тканінах і дапускае, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць аказваць магутны ўплыў на гэту сістэму. Хоць гэта тэорыя не была канчаткова даказана, яна з'яўляецца адной з некалькіх канцэпцый, якія выкарыстоўваюцца для тлумачэння тэрапеўтычнага эфекту мезатэрапіі.
- Тэорыя трох адзінстваў Даллоз-Бургіньёна
Паводле тэорыі Даллоз-Бургіньёна, існуе тры ключавыя адзінствы, якія неабходныя для паспяховага лекавання мезатэрапіяй.
Першае адзінства – гэта адзінства месца, якое мае на ўвазе ўвядзенне лекавых прэпаратаў у пэўную вобласць цела, закранутую лячэннем. Гэта азначае, што для дасягнення жаданага тэрапеўтычнага эфекту ін'екцыі павінны размяшчацца дакладна ў пашкоджанай вобласці. Гэта адпавядае канцэпцыі «трыгерных кропак» у мезатэрапіі, якія ўяўляюць сабою адменныя кропкі на целе, што адпавядаюць месцу болю ці іншых сімптомаў.
Другое адзінства – гэта адзінства часу, якое адносіцца да часу правядзення ін'екцый. Па словах Даллоз-Бургіньёна, для падтрымання тэрапеўтычнага эфекту ін'екцыі мезатэрапіі патрэбна рабіць праз рэгулярныя прамежкі часу. Дакладны час ін'екцый залежыць ад пэўнага захворвання, якое лечыцца, і карыстаных прэпаратаў.
Трэцяе адзінства – гэта адзінства дзеяння, якое зводзіцца да выкарыстання лекаў, падабраных з улікам пэўнага захворвання. Гэта азначае, што прэпараты, што выкарыстоўваюцца ў мезатэрапіі, павінны быць падабраны з улікам асноўнай прычыны захворвання.
Тэорыя трох адзінстваў падкрэслівае важнасць дакладнасці і індывідуалізацыі ў лекаванні мезатэрапіяй. Старанна абіраючы месца, час і прэпараты, якія выкарыстоўваюцца ў кожнай працэдуры, мезатэрапеўты імкнуцца дасягнуць найлепшага магчымага выніку для сваіх пацыентаў.
- Тэорыя трэцяй сістэмы мікрацыркуляцыі Мюльтэда
Паводле тэорыі Мюльтэда, у арганізме існуе трэцяя мікрацыркулятарная сістэма ў дадатак да традыцыйна прызнаных артэрыяльнай і венавай сістэм.
Гэта трэцяя мікрацыркулятарная сістэма складаецца з лімфатычных сасудаў і інтэрстыцыйных прастор паміж клеткамі, якія разам утвараюць сетку запоўненых вадкасцю каналаў, што ўдзельнічаюць у транспартаванні пажыўных рэчываў, адкідаў і імунных цэляў па ўсім арганізме.
Мюльтэда лічыў, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць зрабіць магутны ўплыў на гэту трэцюю мікрацыркулятарную сістэму, паляпшаючы паток лімфатычнай вадкасці і спрыяючы вывядзенню з арганізма адпрацаваных прадуктаў і таксінаў. Ён таксама лічыў, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць стымуляваць утварэнне новых лімфатычных сасудаў, што прыводзіць да далейшага паляпшэння лімфатоку.
На думку Мультэда, гэта трэцяя мікрацыркулятарная сістэма грае вельмі важную ролю ў падтрымцы здароўя тканін і імуннай сістэмы. Ён лічыў, што, калі ўплываць на гэтую сістэму з дапамогай ін'екцый мезатэрапіі, мезатэрапеўты могуць дамагчыся шырокага спектра тэрапеўтычных эфектаў, у тым ліку, палёгку болю, паляпшэнне гаення тканін і падвышэнне імуннай функцыі.
Хоць тэорыя трэцяй мікрацыркулятарнай сістэмы не была канчаткова даказана, яна з'яўляецца адной з некалькіх канцэпцый, якія выкарыстоўваюцца для тлумачэння тэрапеўтычнага эфекту мезатэрапіі. Унёсак Мюльтэда ў вобласць мезатэрапіі быў значным, і яго праца дапамагла сфармаваць падыход іншых лекараў-практыкаў да гэтай тэхнікі.
- Энергетычная тэорыя Баллестэраса
Паводле тэорыі Баллестэраса, ін'екцыі мезатэрапіі могуць аказваць магутны ўплыў на энергетычныя сістэмы арганізма, якія, у сваю чаргу, могуць уплываць на шырокі спектр фізіялагічных і псіхалагічных функцый.
Баллестэрас лічыў, што чалавечае цела кіруецца складанай сістэмай энергетычных шляхоў, якія падобныя на мерыдыяны, што выкарыстоўваюцца ў традыцыйнай кітайскай медыцыне. Лічыцца, што гэтыя энергетычныя шляхі адказваюць за рэгуляцыю розных функцый арганізма, а парушэнні ці блакаванне гэтых шляхоў можа прывесці да шырокага спектра праблем са здароўем.
Па меркаванні Баллестэраса, ін'екцыі мезатэрапіі могуць выкарыстоўвацца для стымуляцыі энергетычных шляхоў арганізма, што прыводзіць да паляпшэння патоку энергіі і аднаўленню балансу і гармоніі ў арганізме. Ён лічыў, што, уплываючы ін'екцыямі мезатэрапіі на пэўныя кропкі цела, лекары могуць дамагчыся цэлага шэрага тэрапеўтычных эфектаў.
Хоць энергетычная тэорыя мезатэрапіі не заснавана на традыцыйных заходніх медычных канцэпцыях, яна заваявала значную папулярнасць сярод лекараў, якія цікавяцца альтэрнатыўнымі і дадатковымі формамі медыцыны. Праца Баллестэраса дапамагла пашырыць сферу ўжывання мезатэрапіі за межы традыцыйнай біямедычнай мадэлі і паспрыяла далейшаму развіццю гэтай тэхнікі як тэрапеўтычнага метаду.
- Сістэматызаваная кропкавая мезатэрапія па Мжэрэну
Сутнасць методыкі Мжэрэна складаецца ў выкарыстанні сістэматычнага падыходу да ін'екцый мезатэрапіі для дасягнення больш дакладных і эфектыўных тэрапеўтычных вынікаў.
Методыка дапускае выкарыстанне картаграфічнай сістэмы для вызначэння дакладнага размяшчэння пэўных анатамічных структур, такіх як цягліцы, звязкі і нервы. Пасля таго як гэтыя структуры вызначаны, лекар можа выкарыстаць серыю невялікіх дакладных ін'екцый, каб даставіць пэўную камбінацыю лекаў, вітамінаў і іншых тэрапеўтычных сродкаў у паражаную вобласць.
Падыход Мжэрэна распрацаваны з улікам індывідуальных асаблівасцяў пацыента, кожны пацыент атрымвае адменны пратакол ін'екцый, заснаваны на яго індывідуальных патрэбах і клінічнай карціне. Тэхніка таксама распрацавана як мінімальна інвазіўная, ін'екцыі праводзяцца ў дакладныя кропкі на паверхні скуры без патрэбы рабіць разрэзы ці накладаць швы.
Сістэматызаваная кропкавая мезатэрапія Мжэрэна выкарыстоўваецца для лячэння шырокага спектра захворванняў апорна-рухальнага апарата і неўралагічных захворванняў, улучаючы хранічны боль, артрыт і перыферычную неўрапатыю. Яна атрымала высокую ацэнку за сваю дакладнасць і эфектыўнасць і шырока выкарыстоўваецца мезатэрапеўтамі ў разных частках свету.
- Аб’яднаная тэорыя Каплана
Мэта тэорыі – даць усеахопны, інтэграцыйны погляд на асноўныя механізмы і тэрапеўтычныя эфекты мезатэрапіі.
У аснове адзінай тэорыі Каплана ляжыць ідэя пра тое, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць аказваць цэлы шэраг тэрапеўтычных эфектаў, узаемадзейнічаючы з натуральнымі механізмамі вылячэння арганізма. У прыватнасці, Каплан мяркуе, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць стымуляваць выпрацаванне розных фактараў росту, цытакінаў і іншых сігнальных малекул, якія, у сваю чаргу, могуць спрыяць аднаўленню і рэгенерацыі тканін.
Згодна з тэорыяй Каплана, ін'екцыі мезатэрапіі могуць таксама актывізаваць імунную сістэму арганізма, што прыводзіць да падвышэння імуннай актыўнасці і больш устойлівай рэакцыі на інфекцыі і хваробы. Апроч таго, ён мяркуе, што ін'екцыі мезатэрапіі могуць стымуляваць выпрацаванне нейратрансмітараў і гармонаў, якія могуць аказваць розны ўплыў на настрой, спазнанне і агульнае самаадчуванне.
Адной з ключавых асаблівасцяў тэорыі Каплана з'яўляецца акцэнт на важнасць мікраасяроддзя, у якім праводзяцца ін'екцыі мезатэрапіі. Ён мяркуе, што такія фактары, як рh тканін, насычанне кіслародам і наяўнасць пажыўных рэчываў, могуць уплываць на эфектыўнасць ін'екцый мезатэрапіі, і што лекары-практыкі павінны ўлічваць гэтыя фактары пры распрацоўцы пратаколаў ін'екцый.
У цэлым, адна тэорыя Каплана забяспечвае шырокую, інтэграцыйную базу для разумення механізмаў і тэрапеўтычных эфектаў мезатэрапіі. Хоць тэорыя застаецца прадметам сталых даследаванняў і дэбатаў, яна дапамагла прасунуцца ў разуменні мезатэрапіі як тэрапеўтычнага метаду, а таксама спрыяла развіццю і дасканаленню гэтай тэхнікі.
Калі зрабіць вытрымку з усіх гэтых тэорый, то атрымваецца, што мезатэрапеўтычны эфект дасягаецца не толькі за кошт фармакалогіі і таго рэчыва, якое ўводзіцца, але і за кошт пашкоджання, нанесенага іголкай.
За пашкоджаннем у здаровым арганізме ідзе аднаўленне. Паміж пашкоджаннем і аднаўленнем ляжыць велізарны працэс, які называецца запаленне.
У працэсе запалення ў працу ўлучаецца колькасць сігнальных малекул біялагічна актыўных рэчываў, узбуджаюцца рэцэптары – усё гэта аказвае ўплыў на арганізм у цэлым. І ўвесь гэты механізм дзеяння мезатэрапіі носіць назву нейрагумаральнага.
То бок мезатэрапія аказвае не толькі лакальны эфект, але і ўплывае на ўвесь арганізм, бо арганізм – гэта цэльная сістэма.
Якія супрацьпаказанні да мезатэрапіі?
У пералік супрацьпаказанняў могуць уваходзіць захворванні органаў і сістэм, якія, як здаецца, са скурай ніяк не злучаны. Але калі мезатэрапія ўплывае на ўвесь арганізм, то і супрацьпаказанні закранаюць увесь арганізм.
Супрацьпаказанні:
- Сістэмныя захворванні скуры і злучальнай тканіны
- Анафілактычны шок ці ацёк Квінке ў анамнезе
- Інфекцыйныя захворванні скуры
- Анкапаталогія
- Цукровы дыябет і іншыя парушэнні памену рэчываў
- Любыя захворванні ў вострай стадыі ці стадыі абвастрэння
- Цяжарнасць, кармленне грудзьмі
- Псіхічныя захворванні
- «Сіндром боязі іголкі»
- Гіпертанічная хвароба
- Парушэнне згортвання сістэмы крыві
- Жоўцекамянёвая і мачакаменная хваробы
Лічаць, што мезатэрапеўтычны эфект будзе дасягнуты нават у тым выпадку, калі мноства мікраін'екцый будзе выкананыя пустой іголкай. Так адбываецца за кошт сістэмнага нейрагумаральнага эфекту.
Тэхнікі амаладжэння
Для мезатэрапіі выкарыстоўваецца велізарная колькасць розных рэчываў, а таксама іх камбінацый. Гэта ферменты, амінакіслоты, вітаміны, гіялуронавая кіслата, фактары росту, антыбіётыкі, супрацьзапаленчыя рэчывы, анастэтыкі, эўстрофікі, ліпалітыкі і г. д.
Працягласць знаходжання рэчыва ў скуры залежыць ад памеру малекулы. Адпаведна, гіялуронавая кіслата затрымаецца даўжэй, вітаміны і мікраэлементы выйдуць у сістэмны крывацёк хутчэй.
Мезатэрапія – гэта шырэйшы панятак, чым біярэвіталізацыя ці плазмаліфтынг, таму што і біярэвіталізацыя, і плазмаліфтынг па сутнасці выконваюцца ў тэхніках мезатэрапіі. Проста для кожнага запатэнтаванага рэчыва існуюць свае запатэнтаваныя назвы методык. Так, напрыклад, тэрмін «біярэвіталізацыя» злучаны з прэпаратам IAL-system, пад яго і была запатэнтавана гэтая назва.
Тэхнік мезатэрапіі існуе велізарная колькасць. Прэпараты можна ўводзіць з дапамогай шпрыца і іголкі, можна скарыстаць мезаінжэктар, можна на скуры зрабіць адтуліны з дапамогай мезароллера, а потым на скуру нанесці прэпарат – гэта таксама будзе мезатэрапія.
Сутнасць працэсу мезатэрапіі складаецца з двух асноўных эфектаў – фармакалагічнага і нейрагумаральнага.
Тэхнікі мезатэрапіі
- Класічная мезатэрапія
Гэта арыгінальная тэхніка, распрацаваная доктарам Мішэлем Пісторам, якая дапускае ўвядзенне невялікай колькасці лекавых прэпаратаў у мезадэрму, ці сярэдні пласт скуры.
- Павярхоўная мезатэрапія
Гэта тэхніка дапускае ўвядзенне невялікай колькасці лекавых прэпаратаў у верхні пласт скуры, вядомы як эпідэрміс. Яна часта выкарыстоўваецца ў касметычных мэтах, такіх як амаладжэнне скуры і антыўзроставыя працэдуры.
Таксама яе выкарыстоўваюць для лячэння розных захворванняў, улучваючы сонечныя апёкі, акнэ і гіперпігментацыю.
Павярхоўная мезатэрапія дапускае выкарыстанне спецыялізаванага мезатэрапеўтычнага пісталета ці ручнога інжэктара для нанясення на скуру серыі малюсенькіх ін'екцый. Ін'екцыі звычайна неглыбокія і змесцаваны блізка адна да адной, такім чынам ствараецца сетка мікракропляў, якія ўбіраюцца ў скуру.
Павярхоўная мезатэрапія звычайна праводзіцца ў выглядзе серыі працэдур з інтэрвалам у некалькі тыдняў. Колькасць патрэбных працэдур залежыць ад пэўных патрэб пацыента, а таксама ад яго ўзросту, тыпу скуры і агульнага стану здароўя.
- Віртуальная мезатэрапія
У гэтай тэхніцы выкарыстоўваюць неінвазіўныя метады, такія як іёнтафарэз, мікратокі, святлодыёдная святлотэрапія, для даставы актыўных інгрэдыентаў у скуру без патрэбы ін'екцый.
Для віртуальнай мезатэрапіі скарыстаюць электронныя імпульсы для стварэння мікраканалаў у скуры, што дазваляе актыўным інгрэдыентам пракрадацца глыбей у скуру. Працэдура звычайна праводзіцца з дапамогай ручнога апарата, які водзяць па скуры па пэўнай схеме.
Віртуальная мезатэрапія можа ўжывацца на твары, шыі і целе.
- Безыголкавая мезатэрапія
У гэтай методыцы выкарыстоўваецца струменевая сістэма высокага ціску для даставы тэрапеўтычных агентаў.
У цэлым, і віртуальная мезатэрапія, і безыголкавая мезатэрапія – гэта неінвазіўныя касметычныя працэдуры, для якіх выкарыстоўваюцца электронныя тэхналогіі. Яны абедзве працуюць за кошт стварэння мікраканалаў у скуры, якія дазваляюць актыўным інгрэдыентам пракрадацца глыбей у скуру і могуць выкарыстоўвацца для лячэння шырокага спектра праблем.
Аднак паміж гэтымі дзвюма методыкамі ёсць некаторыя адрозненні. Віртуальная мезатэрапія часта выкарыстоўваецца для апісання пэўнага тыпу электроннай сістэмы дастаўлення, якая скарыстае імпульсы току для стварэння мікраканалаў у скуры. Безыголкавая мезатэрапія тычыцца шырэйшага спектра неінвазіўных метадаў дастаўкі, улучаючы выкарыстанне ультрагуку, радыёчастот і іншых формаў электроннай ці механічнай энергіі.
Да безыголкавай мезатэрапіі адносяць электрапарацыю, ультрагукавы і радыёчастотны метады.
- Мезаперфузія
Гэта тэхніка дапускае выкарыстанне спецыялізаванай прылады неперапыннага струменя для даставы лекаў у скуру праз серыю мікрапраколаў, а не праз асобныя ін'екцыі.
- Мезаніткі
Гэта тэхніка прадугледжвае выкарыстанне біядэградавальных нітак, якія ўводзяцца ў скуру для стымуляцыі выпрацавання калагену і падцягвання скуры.
Ніткі выраблены з біяраскладальных матэрыялаў, такіх як полімалочная кіслата, якая з часам рассмоктваецца і пакідае пасля сябе калагенавыя валокны, якія дапамагаюць падтрымваць скуру.
- Сістэматызаваная кропкавая мезатэрапія
Гэта тэхніка дапускае выкарыстанне сістэмы дакладнага мапавання для вызначэння месца размяшчэння пэўных анатамічных структур, пасля чаго праводзіцца серыя мэтавых ін'екцый для дастаўкі тэрапеўтычных сродкаў у пашкоджанную вобласць.
Найчасцей для кропкавай мезатэрапіі скарыстаюць унікальны кактэйль актыўных інгрэдыентаў, які рыхтуюць для пэўнага чалавека на аснове яго індывідуальных праблем.
Кожны з гэтых метадаў мезатэрапіі мае свой набор пераваг і абмежаванняў, і выбар метаду залежыць ад пэўных патрэб і мэт пэўнага пацыента.
Пры гэтым шмат якія адмыслоўцы лічаць, што безін'екцыйныя метады няправільна адносіць да тэхнік мезатэрапіі, таму што ў іх адсутнічае нейрагумаральны механізм уплыву ў выніку мікратраўматызацыі. Калі кажаць проста, калі не выкарыстоўваецца іголка, то няма і мезатэрапіі. Бо для безін'екцыйнай мезатэрапіі выкарыстоўваюць тыя ж апараты, якія ўжываюцца для іёнафарэзу, фонафарэзу, электрафарэзу і г. д.
Чым небяспечная мезатэрапія?
На пытанне, ці небяспечная мезатэрапія, адназначнага адказу няма. Для нейкага гэта бяспечна і эфектыўна, для нейкага рызыкоўна і шкодна.
Перад правядзеннем мезатэрапіі рэкамендуюць абавязкова зрабіць алергапробы. Сёння існуе два тыпы мезатэрапеўтычных ін'екцый – гэта гатовыя кактэйлі і тыя рэчывы, якія лекар рыхтуе самастойна. Калі лекар рыхтуе прэпарат самастойна, патрэбна правераць адчувальнасць не толькі да гатовага кактэйлю, але і да кожнага асобнага кампанента гэтага кактэйлю.
На розных этапах лячэння патрабуюцца розныя рэчывы і розныя тэхнікі.
Патэнцыйная рызыка мезатэрапіі – інфекцыя.
Кожная ін'екцыя нясе ў сабе рызыку заражэння, асабліва калі месца ін'екцыі не прадэзінфікавана належным чынам ці калі лекар не скарыстае стэрыльнага абсталявання.
Звычайна пасля мезатэрапіі ў пацыентаў з'яўляюцца сінякі і ацячы, якія могуць захоўвацца цягам некалькіх дзён. Але ў некаторых выпадках працэдура можа выклікаць пашкоджанні скуры: рубцы, гіперпігментацыю ці гіпапігментацыю. Пры гэтым ін'екцыі мезатэрапіі могуць быць балючымі, асабліва ў адчувальных абласцях, такіх як твар ці скура галавы.
У рэдкіх выпадках ін'екцыі мезатэрапіі суправаджаюцца сістэмнымі пабочнымі эфектамі – галавакружэннем, млоснасцю і падвышэннем тэмпературы. Таксама калі месцаванне ін'екцый няслушнае, гэта можа выклікаць пашкоджанне нерваў, што прывядзе да знямення ці слабасці ў паражанай вобласці.
Самае небяспечнае ў мезатэрапіі – рызыка анафілактычнага шоку.
Таму лекар, які праводзіць такую працэдуру, павінен вельмі добра разбірацца ў працэсе змешвання прэпаратаў, павінен старанна сабраць анамнез, улічыць усе супрацьпаказанні.
Важна выбраць кваліфікаванага і дасведчанага адмыслоўца, які пправільна выконвае тэхніку ін'екцый і выкарыстоўвае стэрыльнае абсталяванне, каб звесці да мінімуму рызыку гэтых і іншых магчымых пабочных эфектаў. Перад правядзеннем мезатэрапіі рэкамендуюць абмеркаваць з лекарам гісторыю хвароб, алергію ці адчувальнасць, якія могуць быць.
https://bel.24health.by/eliksir-molodosti-kozhi-gialuronovaya-kislota-chestno-ob-ukolax-krasoty/?preview=true
