Эрытэма пры Лайм-барэліёзе павялічваецца ў памерах у кожнага чалавека па-рознаму: у кагосьці яна можа вырасці да некалькіх дзясяткаў сантыметраў, у іншых – толькі на некалькі сантыметраў. Пры гэтым доўга назіраць за ёй нельга – у часткі пацыентаў мігруючая эрытэма знікае нават без лячэння, пры гэтым інфекцыя можа перайсці ў наступную стадыю.
Падчас першай стадыі захворвання існуе адзін нюанс у дыягностыцы. Справа ў тым, што антыцелы ў крыві чалавека, якія вызначаюцца лабараторна, утвараюцца толькі праз 3-6 тыдняў ад моманту заражэння. Менавіта таму галоўным вызначальным і высока спецыфічным сімптомам Лайм-барэліёзу на першай стадыі з’яўляецца мігруючая эрытэма, а не вынікі лабараторных даследаванняў.
Нервовая сістэма
На другой стадыі часта сустракаецца так званы сіндром Банварта – спалучэнне адразу трох паражэнняў:
- серозны менінгіт, які выклікаецца ў дадзеным выпадку бактэрыяй, але па характары змяненняў у цэрэбраспінальнай вадкасці, атрыманай пры выкананні пацыенту люмбальнай пункцыі, падобны да віруснага. Дадзеная асаблівасць можа абцяжарыць першапачатковую дыягностыку, калі няма іншых праяў Лайм-барэліёзу альбо вынікаў дадатковых аналізаў;
- неўрыт чэрапных нерваў, часцей за ўсё сёмага нерва твару з аднаго або двух бакоў;
- радыкулапатыя – карэньчыкавы боль у вобласці шыі, груднога ці паяснічнага аддзелаў пазваночніка, які праяўляецца мацней ноччу і дрэнна адказвае на тэрапію супрацьзапаленчымі сродкамі.
Калі ёсць усё тры кампаненты – пытання пры пастаноўцы дыягназу не ўзнікае. Разам з тым, бываюць выпадкі, калі можа быць толькі адна праява сіндрому, напрыклад, толькі менінгіт. У такіх выпадках праводзяцца дадатковыя лабараторныя даследаванні крыві на наяўнасць антыцелаў да барэлій. На другой стадыі развіцця Лайм-барэліёзу такі аналіз практычна ў 100% выпадкаў будзе ўжо станоўчым.
